Development in Latin America: Critical Discussions from the Periphery
Niniejszy zredagowany tom omawia teorię rozwoju opracowaną przez Komisję Gospodarczą ds.
Ameryki Łacińskiej i Karaibów (ECLAC) w latach czterdziestych XX wieku oraz jej transformacje w drugiej połowie XX wieku. W tym okresie autorzy wyróżniają dwa podejścia: strukturalizm (1950-1980) i neostrukturalizm (od 1980 r.).
Autorzy opisują transformację w zakresie teorii i polityki gospodarczej, konceptualizacji państwa oraz rozważań nad przestrzenią w skali regionalnej i globalnej. Argumentują, że strukturalizm jest nadal istotny dla zrozumienia obecnych problemów rozwoju, jeśli staranne i odpowiednie odtworzenie i aktualizacja jego głównych idei i koncepcji zostanie dokonana w odniesieniu do obecnego kontekstu globalizacji i internacjonalizacji produkcji i finansów.