Rozszyfrowanie dysku Phaistos i innych kreteńskich inskrypcji hieroglificznych

Opinie czytelników

Książka przedstawia interesującą koncepcję odszyfrowywania, ale argumentom autora brakuje jasności i uzasadnienia. Recenzenci zauważyli, że proponowane odszyfrowanie nie skutkuje spójnym tekstem i odwołali się do materiałów zewnętrznych w celu uzyskania lepszych podejść.

Ciekawa koncepcja odszyfrowywania.

Niejasne argumenty, brak uzasadnienia dla wybranych metod, proponowane odszyfrowanie nie daje znaczącego tekstu.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Deciphering the Phaistos Disk and other Cretan Hieroglyphic Inscriptions

Zawartość książki:

Kultura minojska na Krecie istniała około 2100-1420 r. p.n.e., pozostawiając po sobie setki inskrypcji na pieczęciach, pieczęciach i innych artefaktach.

Najbardziej znaną inskrypcję wśród nich można znaleźć na dysku Phaistos, małym glinianym dysku z odciśniętymi znakami po obu stronach. Rozszyfrowanie go jest jednym z największych wyzwań prowadzących do lepszego zrozumienia języka i kultury minojskiej. Przede wszystkim książka oferuje nową ogólną metodologię epigrafiki do odszyfrowywania systemów pisma.

Metody matematyczne i statystyczne umożliwiają dotarcie do podstawowych zasad leżących u podstaw systemu pisma i języka źródłowego. Pozwala to na rozpoczęcie odszyfrowywania w oparciu o naukowo zweryfikowaną wiedzę i wykluczenie fałszywych założeń.

Podczas gdy poprzednie prace nad dyskiem z Fajstos musiały albo zadeklarować niemożność jego odszyfrowania, albo zasugerowały wątpliwe interpretacje oparte na z góry przyjętych założeniach, niniejsze badanie ma na celu przedstawienie naukowo weryfikowalnej metody odszyfrowania dysku z Fajstos krok po kroku. Obecnie, pod koniec odszyfrowywania, około 85% znaków na dysku Phaistos można w większości odczytać z wysokim stopniem pewności. Odkryte wartości dźwiękowe i znaczenia wszystkich znaków są następnie porównywane z innymi inskrypcjami hieroglificznymi z Krety.

Z analizy wynika, że dysk Phaistos należy do systemu pisma zarówno hieroglifów kreteńskich, jak i luwijskich, a teksty są napisane w języku luwijskim. Dysk Phaistos i inne kreteńsko-luwijskie inskrypcje hieroglificzne można zatem uznać za należące do jednolitego obszaru językowego, który rozciągał się od Krety do zachodniej Anatolii w epoce brązu egejskiego.