Rozszerzone pole: Architektura instalacyjna poza sztuką

Oryginalny tytuł:

Expanded Field: Installation Architecture Beyond Art

Zawartość książki:

Pod koniec lat 70. teoretyczka i krytyczka sztuki Rosalind Krauss napisała przełomowy tekst zatytułowany "Sculpture in the Expanded Field", próbując zarówno zlokalizować, jak i przeanalizować awangardowe praktyki rzeźbiarskie tamtych czasów, takie jak prace Richarda Serry, Roberta Smithsona, Mary Miss i Donalda Judda, których praktyki wykraczały poza granice tradycyjnej rzeźby i wkraczały w sferę architektury i krajobrazu poprzez produkcję dzieł, które sklasyfikowała jako konstrukcje terenowe, oznaczone miejsca, roboty ziemne i struktury aksjomatyczne. W ciągu ostatnich trzech dekad granice między sztuką a architekturą nadal się zacierały, dając początek serii prac znanych jako instalacje, których konceptualne, przestrzenne i materialne trajektorie wygenerowały nową i rozszerzającą się sieć relacji między domenami architektury, wnętrz, rzeźby i krajobrazu. Jednocześnie szereg miejsc instytucjonalnych promujących instalacje architektoniczne, takich jak program PS1 zapoczątkowany przez MoMA w Nowym Jorku, coroczny pawilon architektoniczny Serpentine Gallery w Londynie oraz Biennale Sztuki i Architektury w Wenecji, zapewniły platformy do intensyfikacji produkcji i zasięgu współczesnych instalacji.

Instalacje nie tylko przyczyniły się do rozwoju badań architektonicznych, ale także umożliwiły redefinicję i progresywny rozwój dyscyplinarnego terytorium architektury, pozwalając architektom badać idee przestrzenne i tektoniczne, eksperymentować z nowymi strategiami technologicznymi oraz destylować warunki percepcyjne i doświadczalne bez ograniczeń tradycyjnie narzucanych przez trwałość i użyteczność budynku. Podążając za spuścizną Rosalind Krauss, EXPANDED FIELD: Installation Architecture Beyond Art autorstwa Ili Berman i Douglasa Burnhama bada sferę sztuki i architektury na szerokim obszarze praktyk instalacyjnych, ujawniając krytyczne terytorium, które pomimo jego wybujałej proliferacji, zostało historycznie zdefiniowane jako negatywne: potomstwo tego, co nie jest zarówno architekturą, jak i sztuką. W tej książce szeroki zakres dzieł sztuki i architektury jest pozycjonowany i mapowany jako konstelacje w nowo poszerzonym polu zawieszonym między architekturą, wnętrzami, rzeźbą i krajobrazem. Te cztery terminy są początkowymi punktami odniesienia wykorzystanymi do opracowania bardziej rozbudowanych ram taksonomicznych definiujących dwanaście odrębnych terytoriów, w których znajdują się rysunki analityczne i indeksy fotograficzne siedemdziesięciu pięciu projektów instalacji. Rozszerzony schemat pola to ramy koncepcyjne, które działają na wielu poziomach.

Działa jak soczewka, przez którą można teoretyzować i klasyfikować trajektorie obecnych praktyk instalacyjnych i służy jako infrastruktura do organizowania treści książki. Wzdłuż trajektorii od wnętrz do rzeźby, na przykład, można znaleźć immersyjne chromatyczne środowiska Carlosa Cruz-Dieza, termiczne i promieniujące atmosfery Philippe'a Rahma, intensywnie graficzne wzorzyste powierzchnie Jurgena Mayera i Yayoi Kusamy oraz interaktywne zapośredniczone pejzaże świetlne Ryoji Ikedy i Julio Le Parc. Są to instalacje mające na celu wyeksponowanie immersyjnych przestrzeni atmosferycznych, a nie obiektów rzeźbiarskich, które wspólnie definiują Chromatic/Graphic Immersion, jedną z dwunastu typologii, za pomocą których książka jest zorganizowana. Wzdłuż ścieżki od wnętrz do krajobrazu znajduje się inna seria projektów instalacyjnych, w tym falujące pomarańczowe warstwy Bamscape i różowy gąbczasty teren Mute Room, dwie prace Thoma Fauldersa, z których obie redefiniują ziemię jako zaprogramowaną powierzchnię i zajmowalną topografię. Te cechy krajobrazu łączą się następnie z architekturą w zagęszczonej geologii Rip Curl Canyon autorstwa Ball-Nogues, sztucznym Dunescape autorstwa SHoP i komórkowej topografii Voromuro opracowanej dla ICA w Bostonie przez Office dA.

Oparta na wystawie w Wattis Institute of Contemporary Art, książka EXPANDED FIELD prowadzi przez świat współczesnej praktyki instalacyjnej poprzez rysunki, obrazy i tekst, które jednocześnie eksponują techniki, za pomocą których architekci opisują i analizują produkcję przestrzenną, zapewniając jednocześnie kontekst dla sztuki instalacji i architektury, który wspiera zarówno jej dydaktyczne zrozumienie, jak i wciągające doświadczenie.