The expanded practice of the artist's book: Immersion in the artist's museum
Jak rozpoznać książkę artystyczną, gdy staje się ona rozszerzoną praktyką?
Czy ta sama metoda pozyskiwania, badania i prezentowania materiałów jest stosowana zarówno w książkach, jak i kolekcjach?
Czy przestrzeń, w której książka jest tworzona i wystawiana, można uznać za muzeum artysty?
Takie były początkowe pytania Francisco Vareli, gdy zobaczył prace książkowe Blackchapel w.
Dom-studio-galeria Msdm w Londynie.
Pierwsza część eseju bada „rozszerzoną” charakterystykę książki artystycznej, zastanawiając się, czy można ją uznać za muzeum.
Pojęcie to można rozszerzyć na działalność polegającą na wytwarzaniu przestrzeni, praktykowaną przez Paulę Rush w jej house-studio-gallery.
Działalność, która jest unikalna i nierozerwalnie związana z jej metodą pracy na żywo. Te metodologie artystyczne zostały wyjaśnione.
W interdyscyplinarnych ramach, które obejmują koncepcje „autoetnografii”, „sekwencji czasoprzestrzennej”.
i „współczesność”.
Druga sekcja bada pojęcie „dispositif”, z zamiarem ujawnienia wielu elementów strukturyzujących.
Praktyki pracy na żywo, zwanej tutaj „immersyjną”.
Trzecia sekcja analizuje proces „muzeograficzny” związany z przestrzenią, praktykę związaną z domem-studio-galerią.
Ta metoda pracy na żywo jest identyfikowana w odniesieniu do różnych ram muzeologicznych, które są stosowane w tej przestrzeni.