Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Conversations with Ken Kesey” to zbiór wywiadów, które oddają istotę myśli i doświadczeń Kena Keseya na przestrzeni lat, szczególnie w okresie kontrkultury lat 60-tych. Zawiera różne wywiady z różnych okresów jego życia i zapewnia wgląd w jego poglądy na temat pisania, społeczeństwa i sceny psychodelicznej.
Zalety:⬤ Oferuje bogaty wybór wywiadów, które ujawniają osobowość i kreatywny umysł Keseya.
⬤ Chronologicznie uporządkowany, pozwalający czytelnikom zobaczyć ewolucję Keseya w czasie.
⬤ Zawiera istotne spostrzeżenia na temat doświadczeń Keseya z kontrkulturą, literaturą i znanymi postaciami epoki.
⬤ Dostarcza kontekstu i tła dla osób zainteresowanych latami sześćdziesiątymi, dzięki czemu jest pouczająca zarówno dla fanów, jak i zwykłych czytelników.
Wady:⬤ Brak zdjęć lub ilustracji, co może zmniejszyć atrakcyjność wizualną książki.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać treść za gęstą lub przytłaczającą, jeśli nie są zaznajomieni z twórczością lub kontekstem Keseya.
⬤ Skupienie się na wywiadach może nie zadowolić tych, którzy szukają tradycyjnej narracji lub biografii.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Conversations with Ken Kesey
Zawartość książki:
Ken Kesey (1935-2001) jest autorem kilku znanych dzieł fikcji i innych trudnych do sklasyfikowania materiałów. Jego debiutancka powieść One Flew Over the Cuckoo's Nest była sensacją krytyczną i komercyjną, a wkrótce po niej ukazała się jego najbardziej znacząca i ambitna książka Sometimes a Great Notion.
Jego inne książki, w tym Demon Box, Sailor Song i dwie książki dla dzieci, pojawiły się pośród życia o zdumiewającym wpływie. Jest być może najbardziej znany ze swojej roli charyzmatycznego i proto-hipisowskiego lidera ruchu LSD na Zachodnim Wybrzeżu, który zapoczątkował „lata sześćdziesiąte”, jak ikonicznie opisano w The Electric KoolAid Acid Test Toma Wolfe'a. We wstępie do „Nieuprzejmego wywiadu z Kenem Keseyem” Paul Krassner pisze: „Jak na człowieka, który mówi, że nie lubi udzielać wywiadów, Kesey z pewnością udziela ich wiele”.
To, co jest najbardziej zaskakujące w tym stwierdzeniu, to nie niezgodność między nielubieniem a udzielaniem wywiadów, ale pomysł, że Kesey mógł być mniej niż entuzjastycznie nastawiony do bycia w centrum uwagi. Chociaż po dwóch wielkich triumfach pisanie odgrywało mniejszą rolę w życiu Keseya, jego wywiady ujawniają troskliwego i hojnego artystę i obywatela, który czasami żałuje książek, które zostały poświęcone na rzecz jego innych zainteresowań.
Wywiady śledzą jego drogę przez sukces, sławę, więzienie, rolnictwo i tragedię - śmierć syna w wypadku samochodowym głęboko zmieniła jego życie. Te rozmowy jasno pokazują centralne miejsce Keseya w amerykańskiej kulturze i dają mu trwałą lekcję, że istnieje wolność tworzenia życia tak dzikiego, jak tylko można sobie wyobrazić.
