Rozmowa o słoikach z szerokimi ustami

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem poezji trzech autorek, oferującym unikalne spojrzenie na wspólne tematy, w szczególności odzwierciedlające doświadczenia i wyzwania kobiet.

Książka zawiera fascynujące wiersze powstałe w wyniku współpracy, potężne tematy, głęboki wgląd w życie kobiet i oferuje unikalne, ekspansywne podejście do wspólnych koncepcji. Czytelnicy uznali ją za fascynującą i wartą ponownego odwiedzenia.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać wiersze za trudne ze względu na ich złożoność lub skupienie się na doświadczeniach kobiet, co może nie wszystkim odpowiadać.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Conversation Turns to Wide-Mouth Jars

Zawartość książki:

Ten wyjątkowy zbiór/antologia bezbłędnie trzyma rękę na pulsie naszych pandemicznych obaw związanych z samotnością i izolacją oraz naszą tęsknotą za wspólnotą i rozmową. Pomimo odrębnych głosów trzech kobiet, wiersze te splatają się w całość, a może lepszą metaforą jest patchworkowa kołdra, szyta przez wiele rąk, podczas gdy kolorowe nici plotek i rozmów, obserwacji i spowiedzi, opowieści o miłości i przemocy, są przeciągane ostrą, mrużącą igłą. Podczas gdy ścieżki tych trzech kobiet, trzech przyjaciółek, podróżują do nowych miejsc, istnieją wspólne elementy południowego gotyku, humoru, obserwacji na temat starzenia się i miłości, tęsknoty i poczucia miejsca, a wiersze przemawiają zarówno do siebie nawzajem, jak i do czytelnika. Poeci dzielili się wierszami przez pewien czas, inspirując się i riffując nawzajem, redagując nawzajem swoje prace, dzięki czemu w tym projekcie jest coś zarówno starożytnego i chóralnego, jak i współczesnego i subwersywnie opartego na współpracy, szczególnie na scenie literackiej obsesyjnej na punkcie autopromocji, ekspozycji i indywidualnej sławy.

-A. E. Stallings.

Częścią tego, jak pamiętamy poetów, jest to, jak poeci pamiętają siebie nawzajem. Wordsworth i Coleridge, Bishop i Lowell, Levertov i Duncan i Rich: te przyjaźnie przetrwały w listach i wierszach, które ujawniają wiele o tym, jak ci poeci wpływali na siebie nawzajem. Rzadko jednak mamy do czynienia z pojedynczą książką napisaną, zredagowaną i wymyśloną wspólnie przez trzech przyjaciół-poetów, którzy zastanawiają się nad wieloma tymi samymi kwestiami, a czyniąc to, inspirują się nawzajem nowymi ścieżkami myślenia. Są to wiersze o starzejących się rodzicach i byłych kochankach, pamięci i wierze, partnerstwie, ambicji, sztuce i małżeństwie. Te wiersze razem stają się głęboką rozmową, która rozwija się między przyjaciółmi. To hojny, pełen empatii i miłości zbiór, który jest tak samo odą do życiodajnej mocy przyjaźni, jak i samej poezji.

-Paisley Rekdall.

Te harmonijnie połączone głosy przedstawiają kobiecą perspektywę z przestrzeni, które stały się "nieudomowione" przez stratę, przemoc i katastrofę. Jednak w tych wierszach znajdziesz również bogatą i piękną uwagę na świat - kwitnące narcyzy, blizny na brzuchu, przelatujące ptaki, dym cygar, samochody bohaterskich nieznajomych - a także na kochanków, przyjaciół i rodzinę, którzy stali się obcy przez labirynt nagromadzonej pamięci. Rzeczywiście, ciężar czasu nadaje tym wierszom wagi. Ich autorzy przemierzają traumatyczne i codzienne miejsca z wnikliwością, którą można czerpać tylko z doświadczenia, przekształconego w poezję dzięki pryzmatycznej wyobraźni autorów. Czytając ten zbiór, zaczynamy wierzyć, że to, co przyziemne, może znów stać się nowe: "jak gdyby świat / był jakąś starożytną monetą / a ty zeskrobujesz / z niej zbrylone błoto / by odkryć blask".

-Danielle Deulen.