Rozmaitości (Stromata)

Opinie czytelników

Książka Stromata autorstwa Klemensa z Aleksandrii otrzymała mieszankę recenzji chwalących jej duchowe spostrzeżenia i filozoficzną głębię, jednocześnie krytykując jej złożoność, długość i jakość redakcyjną. Niektórzy czytelnicy uważają, że jest to głęboka eksploracja duchowości i natury doskonałego człowieka, podczas gdy inni czują się przytłoczeni jej gęstością i brakiem pomocnej organizacji.

Wielu czytelników docenia głębokie duchowe i filozoficzne spostrzeżenia, szczególnie dotyczące natury doskonałego człowieka i relacji między filozofią a naukami chrześcijańskimi. Niektóre sekcje są uważane za satysfakcjonujące i prowokujące do myślenia, zwłaszcza na tematy takie jak etos chrześcijański i przygotowanie kultur na Ewangelię.

Krytycy wskazują na problemy związane z długością i gęstością książki, opisując ją jako trudną do odczytania i czasami rozwlekłą. Istnieją obawy co do jakości wydania, z licznymi błędami ortograficznymi i interpunkcyjnymi, brakiem przypisów lub odniesień do wielu cytatów oraz przypadkami powtórzeń z poprzednich tomów trylogii. Niektórzy czytelnicy uważają, że brakuje jej przejrzystości i jest zbyt ambitna.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Miscellanies (Stromata)

Zawartość książki:

Stromata była trzecią w trylogii Klemensa Aleksandryjskiego i kontynuowała poszczególne przypadki postępowania rozpoczęte w Paedagogus. Protrepticus, pierwszy w trylogii, zajmuje się religijnymi podstawami moralności chrześcijańskiej i kładzie fundament na znajomości boskiej prawdy.

Paedagogus, drugi i Stromata, trzeci z indywidualnymi przypadkami postępowania. Podobnie jak w przypadku Epikteta, prawdziwa cnota objawia się u niego w zewnętrznych dowodach poprzez naturalny, prosty i umiarkowany sposób życia. Tytus Flawiusz Klemens, znany jako Klemens Aleksandryjski, był chrześcijańskim teologiem, który nauczał w Szkole Katechetycznej w Aleksandrii.

Nawrócony na chrześcijaństwo, był wykształconym człowiekiem zaznajomionym z klasyczną grecką filozofią i literaturą. Klemens był pod wpływem filozofii hellenistycznej w większym stopniu niż jakikolwiek inny chrześcijański myśliciel jego czasów, w szczególności Platon i stoicy.