Rozliczenie z normą: Norma i zmienność w grupach społecznych i ich materialnych przejawach w (rzymskiej) epoce żelaza (800 pne-AD 300) Settlement S

Oryginalny tytuł:

Settling with the Norm?: Norm and Variation in Social Groups and Their Material Manifestations in (Roman) Iron Age (800 BC-AD 300) Settlement S

Zawartość książki:

Podczas badania późniejszych społeczeństw prehistorycznych oczywiste jest, że w zapisach osadniczych istnieją zarówno wspólne praktyki, jak i różnice. Tradycyjnie nacisk kładziono głównie na elementy wspólne na dużą skalę, szeroko rozpowszechnione normy. Różnicom w kulturze materialnej poświęcono niewiele uwagi. Jest to godne ubolewania, ponieważ poprzez badanie zarówno norm, jak i zmienności w kulturze materialnej, możliwe jest zrozumienie, w jaki sposób ludzie są częścią większych społeczności, a jednocześnie wyrażają swoją przynależność do mniejszych grup społecznych. W tej książce praktyki budowy domów, ogólne praktyki deponowania i specjalne praktyki deponowania z (rzymskich) osad z epoki żelaza (800 pne-AD 300) w północnych Niderlandach są badane w różnych skalach jako praktyki, które mogą być podobne i różne w tym samym czasie.

Na podstawie analiz normatywność i zmienność w kulturze materialnej można rozumieć na różne sposoby. W odniesieniu do całego okresu badań, praktyki związane z budową domów i (specjalną) depozycją najlepiej rozumieć jako praktyki zagnieżdżone, w których skale przestrzenne i społeczne odgrywały różne role w całym okresie badań. Ponadto stało się oczywiste, że stopień normatywności, a tym samym zmienności, widoczny w zapisie archeologicznym różnił się między podokresami, ale mógł również różnić się między praktykami w ramach jednego podokresu. Oznacza to, że w tym samym czasie przynależność na dużą skalę mogła być podkreślana w jednej praktyce, podczas gdy znaczenie mniejszej grupy społecznej było podkreślane w innej praktyce.

Oprócz poszukiwania lepszego zrozumienia społeczeństw (rzymskiej) epoki żelaza w północnych Niderlandach, niniejsza rozprawa ma również na celu zrozumienie, w jaki sposób wykorzystanie typochronologii i wybory dokonywane przez badaczy wpływają na nasze rozumienie przeszłości. Teza ta jest zatem interesująca nie tylko dla badaczy zajmujących się późniejszymi osadami prehistorycznymi, ale także dla osób zainteresowanych metodologią archeologiczną w ogóle.