Rozgrzeszenie: Palestyńsko-izraelska historia miłosna

Opinie czytelników

Recenzje „Absolution” prezentują mieszaną perspektywę, w której książka jest chwalona za głęboką eksplorację miłości, konfliktu i złożoności kwestii izraelsko-palestyńskiej, porównując ją do tematów szekspirowskich. Niektórzy czytelnicy uznali jednak, że tekst jest zbyt skomplikowany i pretensjonalny, co doprowadziło do oderwania się od narracji.

Książka jest chwalona za mocną fabułę, badania historyczne i umiejętność przedstawienia perspektywy zarówno Izraelczyków, jak i Palestyńczyków. Opisywana jest jako wciągająca i emocjonalna lektura, z bogatą mieszanką romansu i konfliktu, co czyni ją ważną pozycją dla osób zainteresowanych kwestiami Bliskiego Wschodu.

Krytycy zwracają uwagę, że pisarstwo może być przesadzone i pompatyczne, z tendencją do nadmiernego intelektualizmu, co może umniejszać przyjemność czytelnika. Niektórzy recenzenci uważali, że książka wymaga lepszej redakcji, aby usunąć jej nadmiar i utrzymać zaangażowanie, co doprowadziło kilku z nich do porzucenia książki w połowie.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Absolution: A Palestinian Israeli Love Story

Zawartość książki:

Kiedyś powszechnie akceptowanym aksjomatem było to, że konflikt palestyńsko-izraelski jest nierozwiązywalnym i niewzruszonym impasem o epickich proporcjach. Jego syzyfowa natura utrwaliła jego reputację jako nierozwiązywalnego ogniska nienawiści i niekończącej się przemocy.

Takie uniwersalne prawdy, oczywiście, czerpią swoją moc i rezonans z ograniczeń geografii, ideologii i konstrukcji wyobraźni, która zawsze jest uwięziona w słabej naturze ruchu czasowego. Z pewnością można powiedzieć, że żydowska historia jest pełna groteski ślepej nienawiści; że Żydzi zostali zredukowani do wyobcowanego innego. Ich chaotyczna i pęknięta tożsamość została zachowana tylko dzięki przenośności religii, która pomogłaby im przetrwać najciemniejsze godziny.

Ale los nie jest pozbawiony ironii, ponieważ Palestyńczycy zostali zmuszeni do zaakceptowania zbiorowej winy wszystkich tych, którzy popełnili niewypowiedziane czyny przeciwko Żydom.

Palestyńczycy musieli znosić systematyczne wywłaszczanie ich ziemi i utratę tożsamości. Byli zmuszeni zaakceptować porażkę jako gorzkie przypomnienie ich podrzędnego statusu w świecie dumnych państw narodowych.

Palestyńczyków i Izraelczyków łączyła fatalistyczna dialektyka, której ruch był przerywany przemocą i zmierzał do apokaliptycznego zakończenia. Można argumentować, że dialektyka ta obejmowała ziemię, mityczną i rzeczywistą, duchową, ale związaną z ziemią, starożytną, ale bardzo nastawioną na rozwijającą się rzeczywistość. Ta ziemia przywołuje obrazy powrotu i możliwości odkupienia.

Palestyna i Izrael to dwa wątki przeplatające się w naszej zbiorowej wyobraźni. Językowo się wykluczają, a jednak odnoszą się do jednego miejsca. Rozpoczynamy pokojowe rozwiązanie konfliktu, który pozostawił głębokie blizny psychiczne.

Oczywiście pokój nie jest determinowany przez podpisywanie traktatów czy życzenia przywódców. Pokój nie jest dyskretnym wydarzeniem; jest raczej odnawialną propozycją, wypełnioną afirmacjami zaprojektowanymi w celu złagodzenia zbiorowej nieufności dwóch ludzi, którzy niewiele wiedzieli poza nienawiścią, podejrzliwością, obwinianiem i kontr obwinianiem, intelektualną grą, strachem, paranoją, historyczną koniecznością, zemstą i wieloma innymi głęboko zakorzenionymi projekcjami emocjonalnymi, które nieustannie czają się pod powierzchnią.

-Rozgrzeszenie to historia miłosna inna niż wszystkie. To miłość, która wykracza poza oceaniczne przepaści, które zdefiniowały jeden z najbardziej nierozwiązywalnych konfliktów we współczesnej historii. Jest rok 2018 i premier Izraela, Avi Eban, jest w Oslo, aby przyjąć Pokojową Nagrodę Nobla.

Rok wcześniej, w setną rocznicę Deklaracji Balfoura, Izrael i Palestyńczycy zawarli pokój, który doprowadził do powstania Palestyny.

Świat nie znał historii, która kryła się za tym pokojem - historii nadziei i odkupieńczych możliwości.