Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 6 głosach.
The Shattered Cross: French Catholic Missionaries on the Mississippi River, 1698-1725
W książce The Shattered Cross Linda Carol Jones bada życie i pracę pięciu księży z S minaire de Qu bec, pierwszych francuskich misjonarzy katolickich, którzy służyli wzdłuż rzeki Missisipi w latach 1698-1725. Korzystając z szeregu archiwów w Qu bec i we Francji, Jones zapewnia głęboki wgląd w doświadczenia tych pionierskich księży i ich interakcje z regionalnymi rdzennymi ludami i kulturami.
Spotkania wczesnych francuskich misjonarzy katolickich z rdzenną ludnością były zawsze złożone, często źle rozumiane i zazwyczaj obarczone szeregiem wyzwań. Jak pokazuje Jones, księża ci musieli stawić czoła kombinacji trudności środowiskowych, osobistych, ekonomicznych i przywódczych, które wraz z nieporozumieniami kulturowymi i źle zaprojektowanymi strategiami sprawiały, że ich praca misyjna była żmudna. Niemniej jednak ich wysiłki doprowadziły w niektórych przypadkach do asymilacji wybranych elementów chrześcijańskich z kulturami tubylczymi, aczkolwiek poprzez twórczą, wzajemną adaptację, a nie wyłącznie dzięki wysiłkom katolickim.
Opisując wyzwania, przed jakimi stanęli księża S minaire w swoich wysiłkach chrystianizacyjnych, Jones ujawnia plamy środka, które służyły przekształceniu zarówno misjonarzy, jak i rdzennych kultur, kiedy najmniej się tego spodziewano. Opowiada historię ojca Marca Bergiera, który zabrał ze sobą otwartość i współczucie, jakie czuł dla rdzennych ludów, które napotkał w Qu bec, kiedy zszedł z rzeki Missisipi i pracował wśród Tamarois. Bergier ujawnił gotowość do odrzucenia pewnych aspektów nauczania katolickiego w celu zaakceptowania różnych tradycji tubylczych. Jones bada również przypadek ojca Jean-Fran ois Buisson de Saint-Cosme, mocno podejrzewanego przez przywódców kościelnych o niewłaściwe zainteresowanie kobietami podczas posługi kapłańskiej w Acadie, kilka lat przed jego wyjazdem w dół Missisipi. Jones sugeruje, że późniejsze stosunki seksualne ojca Saint-Cosme'a z siostrą Wielkiego Słońca Natchez mogły być próbą znalezienia z nią kompromisu, aby zakończyć tradycję Natchez składania ofiar z ludzi po śmierci Wielkiego Słońca.
Oczekiwania przywódców S minaire w Qu bec i Paryżu oznaczały, że ci, którzy mieli największe szanse na sukces na Missisipi, byli wewnętrznie napędzani, uznawali poczucie powołania do bycia częścią nadrzędnej misji seminarium i stosowali się do rad jego kierownictwa. Doświadczenia misyjne tych pięciu mężczyzn - ich różnorodne spotkania z rdzennymi ludami, jezuickimi misjonarzami i francuskimi coureurs de bois - łączą się i rozchodzą w nieoczekiwany sposób, prezentując mozaikę, która wzbogaca nasze zrozumienie zarówno utrapień francuskich misjonarzy katolickich, jak i konsekwencji ich wysiłków wzdłuż rzeki Missisipi na początku XVIII wieku.