Róża Martyniki: Życie Józefiny Napoleona

Opinie czytelników

Recenzje „The Rose of Martinique” podkreślają, że jest to wciągająca i dobrze zbadana biografia Józefiny, żony Napoleona. Czytelnicy doceniają dogłębne zbadanie życia Józefiny, jej charakteru i znaczenia, często pozytywnie kontrastując jej portret z typowymi narracjami, które koncentrują się bardziej na Napoleonie. Książka jest znana ze swojej czytelności, pomysłowej fabuły i wnikliwego kontekstu historycznego, dzięki czemu jest zarówno pouczająca, jak i interesująca. Niektórzy krytycy wspominają jednak o stronniczości autora wobec Józefiny i potrzebie jaśniejszego wyjaśnienia odniesień kulturowych dla czytelników niezaznajomionych z francuskimi niuansami.

⬤ Wciągająca opowieść
⬤ dobrze zbadane
⬤ zapewnia zniuansowany i empatyczny portret Józefiny
⬤ oferuje głębszy kontekst historyczny i kulturowy
⬤ czytelny i interesujący
⬤ przedstawia życie Józefiny w oderwaniu od jej relacji z Napoleonem
⬤ zawiera korespondencję dla osobistego charakteru.

⬤ Pewne niuanse kulturowe i odniesienia mogą dezorientować czytelników niezaznajomionych z historią Francji
⬤ potrzeba dodatkowych tłumaczeń lub wyjaśnień konkretnych terminów.

(na podstawie 52 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Rose of Martinique: A Life of Napoleon's Josephine

Zawartość książki:

Josephine Bonaparte, jedna z najbardziej niezwykłych kobiet ery nowożytnej, urodziła się jako Rose de Tasher na rodzinnej plantacji cukru na Martynice. Uosabiała wszystkie cechy prawdziwej Kreolki - zmysłowość, żywiołowość i samowolę. Korzystając z pamiętników i listów, Andrea Stuart fachowo odtwarza wir życia Józefiny, który rozpoczął się od odizolowanego karaibskiego dzieciństwa i doprowadził do małżeństwa, które wprowadziło ją na światową scenę i ukoronowało cesarzową Francji.

Józefinie udało się być w czołówce każdego ważnego epizodu burzliwej historii swojej epoki: od powstania zachodnioindyjskich plantacji niewolników, które finansowały szybki rozwój gospodarczy Europy, przez upadek ancien regime'u, po samą rewolucję francuską, z której ledwo uniknęła gilotyny.

Uratowana od śmierci głodowej, stała się uosobieniem dzikiej dekadencji porewolucyjnego Paryża. To właśnie tam Józefina po raz pierwszy wpadła w oko Napoleonowi Bonaparte. Prawdziwa partnerka Napoleona, była w równym stopniu doradcą politycznym, gospodynią par excellence, powiernicą i namiętną kochanką. W tej porywającej biografii Stuart ożywia ją tak bardzo, że w końcu rozumiemy, dlaczego ostatnim słowem Napoleona przed śmiercią było imię, które jej nadał: Józefina”.