Ocena:
Książka „The Good Country Equation” autorstwa Simona Anholta jest chwalona za wciągającą fabułę i wnikliwą analizę globalnych problemów. Opowiada się za współpracą między narodami i przedstawia praktyczne rozwiązania w celu sprostania pilnym wyzwaniom, szczególnie w czasie pandemii COVID-19. Podczas gdy wielu czytelników uważa ją za pouczającą i prowokującą do myślenia, niektórzy krytykują ją za zbyt anegdotyczną i pozbawioną akademickiego rygoru.
Zalety:⬤ Inspirująca i motywująca z pozytywnym wezwaniem do działania.
⬤ Wciągająca opowieść z żywymi osobistymi doświadczeniami.
⬤ Zawiera konkretne sugestie dotyczące globalnej współpracy.
⬤ Przystępna i łatwa w odbiorze, dzięki czemu złożone idee są zrozumiałe.
⬤ Oferuje wgląd w komunikację międzykulturową i globalne obywatelstwo.
⬤ Aktualność w kontekście bieżących globalnych wyzwań.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają narrację za zbyt anegdotyczną i pozbawioną analizy opartej na danych.
⬤ Krytyka dotycząca kryzysu tożsamości książki w odniesieniu do jej ukierunkowania i struktury.
⬤ Kilku czytelników uznało, że książka potrzebuje więcej przykładów z życia wziętych i aktualizacji, aby pozostać aktualną.
⬤ Nie wszyscy czytelnicy docenili humor, który zdaniem niektórych odciągał uwagę od poważnych dyskusji.
(na podstawie 22 opinii czytelników)
The Good Country Equation: How We Can Repair the World in One Generation
"Anholt nie tylko wyjaśnia wyzwania stojące przed światem z wyjątkową jasnością, ale także dostarcza prawdziwie nowych, pouczających, praktycznych i innowacyjnych rozwiązań.... Książka jest lekturą obowiązkową dla każdego, kto troszczy się o wspólną przyszłość ludzkości".
--H. E. Mohamed Abdullahi Mohamed (Farmaajo), prezydent Federalnej Republiki Somalii.
Dlaczego świat nie działa? Dlaczego, pomimo całej mocy, technologii, pieniędzy i wiedzy, jaką zgromadziła ludzkość, wciąż nie jesteśmy w stanie pokonać globalnych wyzwań, takich jak zmiany klimatu, wojny, ubóstwo, migracja, ekstremizm i nierówności?
Simon Anholt przez dziesięciolecia pomagał krajom od Austrii po Zambię w poprawie ich międzynarodowej pozycji. Korzystając z barwnych opisów swoich doświadczeń - kolacji z Władimirem Putinem w jego wiejskim domu, zabrania grupy doradców Felipe Calderona na ich pierwszą przejażdżkę metrem w Meksyku, zwiedzania pięknego nowego szpitala rządowego w Afganistanie, z którego nikt nie chciał korzystać, ponieważ znajdował się na terytorium kontrolowanym przez talibów - opowiada, jak zaczął szukać odpowiedzi na to pytanie.
Ostatecznie, Anholt trafił na Równanie Dobrego Kraju, formułę zachęcania do współpracy międzynarodowej i ponownego wymyślania edukacji w zglobalizowanej erze. Anholt oferuje nawet "samolubny" argument za współpracą: pokazuje, że generuje ona dobrą wolę, co z kolei przekłada się na zwiększony handel, inwestycje zagraniczne, turystykę, przyciąganie talentów, a nawet krajowy sukces wyborczy. Anholt twierdzi, że możemy zmienić sposób, w jaki zachowują się kraje i sposób, w jaki ludzie są kształceni w ciągu jednego pokolenia - ponieważ to cały czas, jaki mamy.
