Rosalie Gardiner Jones and the Long March for Women's Rights
W lutym 1913 roku młoda aktywistka „Generał” Rosalie Gardiner Jones przeciwstawiła się konwenansom i wątpliwościom bardziej znanych sufrażystek, takich jak Alice Paul, Jane Addams i Carrie Chapman Catt, aby zebrać bezprecedensową armię równych praw. Jones i „pułkownik” Ida Craft przemaszerowali 250 mil na czele swojego ochotniczego plutonu, posuwając się z Nowego Jorku do Waszyngtonu w środku zimy, w tym, co uważano za najdłuższy marsz na rzecz praw kobiet w historii Ameryki.
Po drodze ich grupa protestujących pokonała przemoc, zastraszanie i bigoterię, a każdy ich krok był dokumentowany przez dziennikarzy, którzy podążali za samozwańczą armią odległymi wiejskimi drogami i do ruchliwych ośrodków miejskich, pełnych podziwu i wrogości. Pod koniec marszu w Waszyngtonie ponad 100 000 widzów wiwatowało i szydziło z armii Rosalie podczas przyjęcia, które miało konkurować z inauguracją prezydenta. Ta pierwsza w historii książka biograficzna szczegółowo opisuje niezłomną i oryginalną markę aktywizmu Jones, od marszu na Waszyngton w 1913 roku, który przyniósł jej międzynarodową sławę, po późniejsze kampanie na rzecz postępowych reform na amerykańskim Zachodzie i na jej rodzinnej Long Island.
Konsekwentnie skłócona z konserwatystami i konformistami, zaciekle niezależna Jones była prototypową wojowniczką o sprawiedliwość społeczną, która nigdy nie przestała maszerować we własnym rytmie. Długo po wycofaniu się z armii równych praw, Jones opowiadała się za niestosowaniem przemocy i sprawiedliwym handlem, była autorką książki o ekonomii i pokoju międzynarodowym, a także kandydowała do Kongresu, zdobywając tytuł doktora prawa i przez całe życie ciesząc się reputacją niestrudzonego obrońcy wywłaszczonych.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)