Ocena:

Książka Josepha Cunneena „Robert Bresson: A Spiritual Style in Film” służy jako przegląd filmów reżysera Roberta Bressona, szczegółowo opisując jego unikalne techniki narracyjne i duchowe podejście do tworzenia filmów. Chociaż książka skutecznie wyjaśnia rozwój Bressona we wszystkich 13 filmach, nie zapewnia dogłębnej analizy jego stylu filmowego, koncentrując się bardziej na fabule i narracji niż na samej sztuce filmowej.
Zalety:Książka stanowi przystępne wprowadzenie do kariery i filmów Roberta Bressona, odpowiednie zarówno dla nowicjuszy, jak i entuzjastów kina. Oferuje chronologiczną eksplorację twórczości Bressona i podkreśla jego charakterystyczne techniki narracyjne oraz wykorzystanie naturalnego dźwięku, zachęcając czytelników do poszukiwania jego filmów.
Wady:Podtytuł „Duchowy styl w filmie” może wprowadzać czytelników w błąd, ponieważ książka nie definiuje odpowiednio „stylu” ani nie zagłębia się w elementy stylistyczne, takie jak zdjęcia i montaż. W dużej mierze opiera się na istniejącej literaturze i raczej podsumowuje niż analizuje unikalną filmową sygnaturę Bressona, co może być postrzegane jako rozczarowanie w porównaniu z bardziej skoncentrowanymi pracami na temat stylistycznego wkładu Bressona.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Robert Bresson: A Spiritual Style in Film
Chociaż Robert Bresson jest powszechnie uważany przez krytyków filmowych i studentów kina za jednego z największych reżyserów XX wieku, jego filmy są w dużej mierze nieznane i rzadko pokazywane w anglojęzycznym świecie.
Niemniej jednak Susan Sontag nazwała Bressona "mistrzem refleksyjnego trybu w filmie". Martin Scorsese zasugerował, że młody filmowiec powinien zadać sobie pytanie: "Czy jest tak twardy jak Bresson? Czy znaczenie jest tak bezlitośnie okrojone, tak bezpośrednie, tak niezachwiane w spojrzeniu na aspekty życia, które mógłbym czuć się bardziej komfortowo ignorując?".
" Pytania, które zada sobie każdy czytelnik tej książki i każdy widz filmów Bressona. Książka Josepha Cunneena, teraz w wersji papierowej, przedstawia filmy Bressona szerszej publiczności, ocenia trzynaście jego najważniejszych filmów w kontekście szczegółowych streszczeń fabuły, żywych opisów postaci i scenerii oraz wnikliwych, pozbawionych żargonu spostrzeżeń na temat realizacji, intencji i techniki reżysera. Każdy z tych filmów na swój sposób ilustruje to, co Joseph Cunneen nazywa "duchowym stylem" Bressona.
Choć niekoniecznie koncentrują się one na kwestiach religijnych, ilustrują dwie uzupełniające się zasady: po stronie negatywnej, odrzucenie tego, co reżyser nazywał "fotografowanym teatrem" z jego sztucznością i zależnością od celebrytów. Po stronie bardziej pozytywnej, jak wyraził to sam Bresson, przekonanie, że "to, co nadprzyrodzone, jest tylko tym, co rzeczywiste, bardziej precyzyjne; prawdziwymi rzeczami widzianymi z bliska".