Rivermouth: Kronika języka, wiary i migracji

Opinie czytelników

Recenzje chwalą książkę za wnikliwe i prowokujące do myślenia podejście do złożoności doświadczeń imigracyjnych na granicy USA-Meksyk, podkreślając zarówno osobistą perspektywę autorki, jak i historie osób, dla których tłumaczy. Jednak niektóre krytyki koncentrują się na chaotycznym stylu narracji książki i postrzeganej mentalności „my kontra oni”, którą niektórzy czytelnicy uważają za męczącą.

⬤ Znakomita i prowokująca do myślenia lektura.
⬤ Oferuje unikalny wgląd w proces imigracyjny wykraczający poza samo przekroczenie granicy.
⬤ Pięknie napisana z delikatnym połączeniem osobistych doświadczeń i szerszych kwestii humanitarnych.
⬤ Zapewnia współczującą perspektywę, która sprzyja zrozumieniu i empatii.
⬤ Udane połączenie faktów, osobistych narracji i wezwań do rzecznictwa.

⬤ Rozdrobniona narracja, która sprawia wrażenie meandrującej i pozbawionej spójności.
⬤ Introspektywny styl może przyćmić szersze przesłanie.
⬤ Niektórzy uważają, że mentalność „my kontra oni” jest nadużywana i męcząca.
⬤ Używa neologizmów, które mogą nie trafić do wszystkich czytelników.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Rivermouth: A Chronicle of Language, Faith, and Migration

Zawartość książki:

Zwycięzca Whiting Creative Nonfiction Grant 2022.

"Pełna wdzięku medytacja nad nierozwiązanymi traumami życia w kraju, w którym często nie jest się mile widzianym... Bezstronnie i bez sentymentalizmu Oliva wzywa nas, byśmy byli zarówno bardziej wyrozumiali, jak i bardziej hojni."

-- Kirkus Reviews (recenzja z gwiazdką)

" Rivermouth to wielki dar w czasach, gdy migranci są demonizowani na wybrzeżach i granicach bogatych krajów zachodnich... Alejandra Oliva nie tylko napisała poetycką, trzymającą w napięciu i wspaniałą książkę, ale jest tam, na granicy, pomagając migrantom w ich próbach ucieczki przed głodem, śmiercionośnymi gangami i dysfunkcyjnymi rządami."

--Roxanne Dunbar Ortiz, autorka "Not A Nation of Immigrants".

"Nieudokumentowani Amerykanie" spotykają się z "Powiedz mi, jak to się skończy" w tej kronice tłumaczeń, opowiadania historii i granic rozumianych przez pryzmat "kryzysu imigracyjnego" w Stanach Zjednoczonych.

Alejandra Oliva, meksykańsko-amerykańska tłumaczka i działaczka na rzecz sprawiedliwości wobec imigrantów, w tym mocnym i głęboko odczuwalnym pamiętniku polemicznym przedstawia chronologiczny dokument swojego doświadczenia w tłumaczeniu ustnym na granicy USA-Meksyk oraz ludzi, których napotkała na swojej drodze. Śledząc długi i płynny związek swojej rodziny z granicą, każde pokolenie urodzone po przeciwnych stronach Rio Grande i pracując nad sprawami azylowymi od 2016 roku, aż nazbyt dobrze zna powagę czyjejś traumy i dostarczania jej do wypaczonych wymagań amerykańskiego systemu imigracyjnego.

W Rivermouth Oliva koncentruje się na fizycznych przestrzeniach, które składają się na różne etapy imigracji i przygląda się temu, jak język i możliwości przemieszczają się przez każdą z nich; od rzeki jako drogi wodnej oddzielającej USA i Meksyk, przez stół jako miejsce, w którym Oliva przygotowuje osoby ubiegające się o azyl do wywiadów dotyczących wiarygodnego strachu, i wreszcie do muru jako gigantycznego narzucenia, które biegnie wzdłuż najbardziej wysuniętej na południe granicy Ameryki.

Z bujną prozą i przenikliwą wnikliwością Oliva zachęca czytelników do podejścia do bolesnych pytań, które stawia ten kryzys, z równą krytyką i współczuciem. Według jakich wskaźników mierzymy, kto "zasługuje" na amerykańskie obywatelstwo? Jaki jest sens systemów humanitarnych, które dystrybuują pomoc warunkowo? Co jesteśmy winni najbardziej pozbawionym praw obywatelskich?

Równie dociekliwa i analityczna, co medytacyjna i introspektywna, ostra, co liryczna, i przenikliwa, co współczująca, w Rivermouth Oliva opowiada się za lepszym światem, prowadząc nas przez cierpienie, które sprawia, że walka jest konieczna, i radość, o którą warto walczyć.