Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Są to wiersze napisane głównie w czasie wojny, zakorzenione w ziemi i ludziach Nikaragui. Zamora kreśli głębokie portrety kobiet ze wszystkich klas społecznych, często używając własnego ciała jako metafory i punktu wyjścia.
Wspominając lata rewolucji i oporu wobec interwencji USA, podąża korytem swoich wspomnień przez krainę swojego dzieciństwa, opłakuje zniszczenia wojny i oświetla heroiczne życie zwykłych mężczyzn i kobiet. Daisy Zamora była dyrektorem programowym tajnego Radia Sandino podczas rewolucji, a później pełniła funkcję wiceministra kultury w rządzie Sandinistów. Zamora jest wybitną postacią współczesnej poezji latynoamerykańskiej.
Jej wiersze, eseje, artykuły i tłumaczenia były publikowane w czasopismach i gazetach literackich w Ameryce Łacińskiej, na Karaibach, w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Europie, Australii i Wietnamie. Jej wiersze pojawiły się w ponad pięćdziesięciu antologiach napisanych w języku hiszpańskim, angielskim, francuskim, niemieckim, szwedzkim, włoskim, bułgarskim, rosyjskim, wietnamskim, chińskim, holenderskim, flamandzkim, słowackim i czeskim.
Jej twórczość została włączona do The Oxford Book of Latin American Poetry. Przez ostatnie kilka lat prowadziła warsztaty poetyckie na wielu uniwersytetach i uczelniach, a ostatnio jako wykładowca na Wydziale Studiów Latynoamerykańskich i Latynoskich na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Cruz.
Prowadziła odczyty i wykłady poetyckie na całym świecie, w tym w wielu miejscach w USA, a także występowała w serialu PBS Billa Moyera "The Language of Life".