Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
River Song: Naxiyamtma (Snake River-Palouse) Oral Traditions from Mary Jim, Andrew George, Gordon Fisher, and Emily Peone
Przez pokolenia pierwotni mieszkańcy Snake River-Palouse prowadzili wolne, otwarte życie na płaskowyżu Columbia, przemieszczając się konno od rzeki Snake przez Badger Mountain po Góry Błękitne w Oregonie. W rozległym regionie wchodzili w interakcje i zawierali małżeństwa, a ich historie są bogate w treść, interpretacje i niuanse. Większość z nich, którym odmówiono miejsca na ziemiach przodków, przeniosła się do rezerwatów Nez Perce, Umatilla, Warm Springs, Yakama i Colville, gdzie utrzymanie tożsamości kulturowej stawało się coraz trudniejsze. Mimo to starsi nadal przekazywali ustne historie, nalegając, by młodzi słuchali ich z uwagą.
Począwszy od lat siedemdziesiątych, starszyzna Naxiyamtma - w szczególności Mary Jim, Andrew George, Gordon Fisher i Emily Peone - dzieliła się swoimi historiami z zespołem badawczym. Mieli nadzieję nauczać historii amerykańskich Indian w tradycyjny sposób i obalać błędne wersje. Pojawiło się wiele tematów - wszechobecna duchowość związana ze Stwórcą i środowiskiem; relacja przymierza i święte zaufanie do ochrony i zachowania ich tradycyjnych ziem; opowiadanie historii jako szanowana forma sztuki, która ujawnia lekcje życia; i wreszcie wiara w cykliczny czas i pamięć krwi.
Związani z rodzinami przywódców ludu Plateau, przedstawiona starszyzna żyła w tradycyjny sposób - zbierając, polując i łowiąc ryby, uczestnicząc w starożytnej religii Wshani i oddając cześć Stwórcy poprzez ceremonie Pierwszego Pokarmu. W swoich opowieściach autorzy starali się uchwycić ich oryginalne głosy i pozostać wiernymi ustnym tradycjom Snake River-Palouse. Opowieści o stworzeniu obejmują "Dlaczego Kojot stworzył wzgórza Palouse" i "Pochodzenie wodospadów Palouse". Chociaż narracje innych grup są podobne do "How Coyote Learned to Fish" Mary Jim i "How Beaver Brought Fire to the People" Gordona Fishera, ich wersje oferują wyraźną perspektywę Naxiyamtma. Autorzy opisują również swoją metodę i podejście - takie, które posłuży jako model do prowadzenia badań kulturowych rdzennych Amerykanów.
