Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.
Narracja jest jedną z transformacji od naiwnego nastoletniego absolwenta HS do członka US Navy, amerykańskiej armii. Wszystko to wydarzyło się w czasie transformacji postaw pokoleniowych i transformacji historii.
Oś czasu to lato 1967 roku, kiedy wszyscy nosili kwiaty we włosach i palili karty poborowe. W latach sześćdziesiątych powszechną praktyką wśród nastolatków z klasy robotniczej było albo szukanie pracy gdzieś z "benefitami", albo wstąpienie do wojska. Studia były dla dzieciaków z przedmieść.
Ja, będąc dzieciakiem z Chicago, uznałem, że jestem dość bystrym facetem i mogę nauczyć się umiejętności technicznych w wojsku, więc po ukończeniu studiów obrałem tę ścieżkę.
Ponieważ toczyła się wojna w Wietnamie i była to wojna "gorąca", oddziałem wojska, który wydawał mi się najbezpieczniejszy, była marynarka wojenna. Tak więc znalazłem się w biurze rekrutacyjnym na trzy miesiące przed ukończeniem szkoły, aby w mgnieniu oka przejść od "czapki i togi" do spodni typu dzwony.
Musiałbym opisać moje doświadczenie z obozu szkoleniowego jako dobrą zabawę. Jak powiedziałem, byłem naiwny i nie miałem absolutnie żadnych oczekiwań, poszedłem z prądem i dobrze się bawiłem obserwując proces przekształcania grupy niesfornych nastolatków (w większości) w zdyscyplinowaną grupę marynarzy. Zdawałem sobie również sprawę z wojny w Wietnamie, wojny, której mogłem być częścią.
Była to wojna, o której w tamtym czasie nie miałem zbyt silnej opinii, ale czułem, że ewoluuje. Wiele osób uważa rok 1969 za przełomowy dla wojny w Wietnamie, tak jakby to właśnie wtedy młodsze pokolenie zaczęło zwracać na nią uwagę. Moim zdaniem rok 1969 to czas, w którym pokoleniowe nastawienie do wojny zaczęło wrzeć.
W 1967 roku paliliśmy karty poborowe, protestowaliśmy, moje pokolenie stawało się kontrkulturowymi hipisami. Jefferson Airplane wprowadzał moje pokolenie w świat narkotyków; Scott McKenzie kazał nam nosić kwiaty we włosach.
Rok 1967 był rokiem 1969 lite.