Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.
Rise and Float: Poems
Wybrany przez Randalla Manna jako zwycięzca Jake Adam York Prize, Rise and Float Briana Tierneya przedstawia podróż poety pracującego - zadziwiająco, cudownie - aby nasze najgłębsze, prywatne rany stały się widoczne na stronie.
Z „trupem Frosta” pod piętą, Tierney boryka się z życiem, które opiera się poetyckiej interpretacji. Międzypokoleniowy wpływ choroby psychicznej, zmagania z zaburzeniami odżywiania, śmierć ojca na raka, utrata bliskich z powodu uzależnienia i samobójstwa - wszystko to składa się na „miesiąc po miesiącu” i „sen po śnie” przebijających się wersów. Mimo to Tierney dowodzi katartycznym potencjałem poezji poprzez przejmujące obrazy: tapeta łuszcząca się jak „skóra nadgarstka, gdy tarka się ślizga”, „śmiech tak dobry jak krzyk”, gruszki twarde jak guz. Te wiersze obcują ze swoimi duchami nie po to, by je przezwyciężyć, ale by je uwolnić.
Przebieg Rise and Float nie jest prosty. Podczas gdy jeden wiersz delikatnie wyznaje, że „próbuje, w tych dniach, ponownie uwierzyć / w ludzi”, inny przyznaje, że „porażka / czasami jest porażką / bez celu”. Krzesło to tylko krzesło”. Ale na tym polega piękno tego zbioru: w bliskości (i okazjonalnym nakładaniu się) tych głosów widzimy coś kusząco, otwarcie ludzkiego. Pomiędzy chłopcem „rozszarpanym” przez psy a samobójcą „całują się dwie piękne nastolatki”. Pomiędzy krzykami jest coś intymnego - nadzieja, jakkolwiek trudna by ona nie była.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)