Ring the Hill

Opinie czytelników

Czytelnicy uważają „Ring the Hill” Toma Coxa za inspirującą i wciągającą eksplorację angielskiej wsi, która łączy w sobie humor, osobiste anegdoty oraz bogate opisy przyrody i historii. Książka zachęca czytelników do łączenia się z krajobrazami w znaczący sposób, zapewniając mieszankę uroku, dowcipu i przemyślanych refleksji.

⬤ Inspirujący i wciągający tekst
⬤ żywe opisy przyrody
⬤ humorystyczne i zrozumiałe opowiadanie historii
⬤ silny związek ze środowiskiem
⬤ zawiera interesujące fakty historyczne
⬤ świetna dla czytelników, którzy cenią kreatywne pisanie i spacery na łonie natury
⬤ urocze ilustracje.

⬤ Niektórzy czytelnicy zauważyli zwiększone użycie wulgaryzmów
⬤ kilku uznało skupienie się na tematach duchów i pogańskich wierzeniach za niewygodne
⬤ nie tak wiele uwagi poświęcono kotom, jak w poprzednich pracach, co rozczarowało niektórych fanów
⬤ problemy z tempem w niektórych sekcjach.

(na podstawie 16 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Zawsze wciągająca, czarująca, zabawna i często wzruszająca... Stephen Fry "Piękna, zabawna, fascynująca, niemożliwa do sklasyfikowania...

Jak wspaniała wędrówka z kompetentnym, dowcipnym i angażującym przyjacielem. Jak wycieczka z kompetentnym, dowcipnym i wciągającym przyjacielem. Tom Cox wnosi magię do najbardziej przyziemnych tematów" Marian Keyes "Cholerny geniusz...

Uwielbiałem to. A potem jeszcze bardziej" John Lewis-Stempel, autor Meadowlands Wzgórze to nie góra.

Wspinasz się na nie dla siebie, a następnie umieszczasz je cicho w sobie, w szafce z napisem "Całkiem sporo wzgórz", gdzie odciska swoje nieskończenie małe piętno na tym, kim jesteś. Ring the Hill to książka napisana wokół i o wzgórzach: obejmuje północne wzgórze, wzgórze, które nigdy się nie kończy i najmniejsze wzgórze w Anglii. Każdy rozdział poświęcony jest jednemu rodzajowi wzgórza - czy to pagórkowi, czapce, klifowi, torowi, czy nawet zwykłemu wybrzuszeniu - jako punktowi wyjścia dla jednej z charakterystycznych, nieprzewidywalnych i szeroko zakrojonych eksploracji Toma.

Liryczna, szczera proza Toma wędruje od intymnej relacji z konkretną zatoczką na południowym wybrzeżu, do medytacji o swojej prababci i lekcji na temat tego, co składa się na mapowanie samych wzgórz. Ponieważ w dobrym spacerze po wzgórzach nigdy nie chodzi tylko o wzgórza: nigdy nie wiadomo, dokąd może prowadzić.