Rewizja etyki zielonoświątkowej - Wspólnota Epikletyczna

Opinie czytelników

Książka omawia znaczenie „uświęconego ekscentryzmu” we wczesnym pentekostalizmie, opowiadając się za cierpliwością i życiem we wspólnocie jako podstawowymi cnotami dla współczesnych zielonoświątkowców. Krytykuje podziały w tradycji zielonoświątkowej, jednocześnie doceniając wczesne praktyki i ma na celu zainspirowanie głębszej relacji z Bogiem.

Autor pisze w sposób przystępny i uczony, oferując konstruktywną krytykę. Książka jest postrzegana jako znaczące osiągnięcie istotne zarówno dla praktyków, jak i badaczy zielonoświątkowców. Promuje wizję tętniącej życiem społeczności i pełnej pasji relacji z Bogiem.

Niektórzy czytelnicy mogą być zniechęceni skupieniem się autora na wczesnych latach ruchu zielonoświątkowego i mogą nie docenić krytyki skierowanej w stronę współczesnych praktyk i postaw zielonoświątkowych.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Revisioning Pentecostal Ethics - The Epicletic Community

Zawartość książki:

W niniejszej monografii Daniel Castelo dokonuje przeglądu etyki zielonoświątkowej za pomocą propozycji moralno-teologicznej.

Uprzywilejowując wczesne lata amerykańskiego ruchu zielonoświątkowego jako sposób na zdobycie „pamięci instytucjonalnej”, stara się stworzyć podstawę do oceny historycznej i teologicznej ciągłości i rozbieżności. W szczególności argumentuje, że wcześni zielonoświątkowcy mieli pewne impulsy i intuicje, które były dość ważne, ale zostały zmniejszone lub przekonfigurowane w świetle szeregu presji, które pojawiły się z czasem.

Zorientowane na praktykę „trwanie” i „oczekiwanie”, zaczerpnięte z konceptualnych ram uczuć i cnót, pozwalają Castelo zaoferować trwałą krytykę i rekonstrukcję świętości / uświęcenia i eschatologicznego oczekiwania, z których oba są obecnie w ruinie w tradycji. W całej pracy zaproponowano zbawienną rekonfigurację tego, co to znaczy żyć w etosie zielonoświątkowym jako doksologicznym i pneumatycznym egzystencjalnym.