Persuasive Rhetorik am Beispiel der Rede von Adolf Hitler am 10.02.1933 im Berliner Sportpalast
Praca dyplomowa z roku 2008 na kierunku germanistyka - językoznawstwo, stopień: 1,3, Uniwersytet w Trewirze, język: niemiecki, streszczenie: Badanie „języka używanego do celów politycznych” stało się szczególnie rozpowszechnione po II wojnie światowej i upadku reżimu nazistowskiego, chociaż język zawsze był jednym z najważniejszych instrumentów w polityce. Mowa polityczna w czasach narodowego socjalizmu postrzegała główną funkcję języka jako przekonywanie publiczności na swoją stronę poprzez emocjonalne i psychologiczne pobudzenie oraz sugestywną wiarygodność.
Nawet Arystoteles, od którego pochodzą trzy podstawowe rodzaje perswazji - etos, patos i logos - przywiązywał szczególną wagę do afektywnego „persuasio”. Sam Hitler był świadomy wpływu retoryki.
W przedmowie do swojej autobiografii „Mein Kampf” pisze: „Wiem, że ludzi można przekonać mniej słowem pisanym niż mówionym, ponieważ każdy wielki ruch na tej ziemi zawdzięcza swój rozwój wielkim mówcom, a nie wielkim pisarzom. »4 W innym fragmencie stwierdza, że poglądy ludzi nie są kształtowane przez ich intelekt, ale «przez ich uczucia” i dlatego ważne jest, aby zająć się „tymi tajemniczymi siłami”.