Tekst ten śledzi zmieniającą się teatralną i kulturową tożsamość sztuk historycznych w kontekście powojennych konfliktów społecznych i politycznych, kryzysu i zmian.
Od momentu powstania zespołu na początku lat 60. zaangażowanie RSC w aktualność sprzyjało bliskim relacjom między krytyką szekspirowską a przedstawieniem, a także między teatrem a jego publicznością.
Poprzez szczegółowe omówienie kluczowych przedstawień, od „Wojny państwa Rose” z 1963 roku po „Plantegenetów” z 1988 roku, Robert Shaughnessy podkreśla polityczny wymiar współczesnych teatralnych reprezentacji Szekspira oraz „szekspirowskich” sposobów historii, które te sztuki promowały; indywidualistyczne, cykliczne, zdominowane przez mężczyzn i napędzane przez esencjalistyczną, transcendentną ludzką naturę.
