Canonic Repertories and the French Musical Press: Lully to Wagner
Ta długo oczekiwana książka autorstwa czołowego historyka europejskiego życia muzycznego oferuje świeżą lekturę życia koncertowego i operowego, pokazując, w jaki sposób niektóre dzieła muzyczne w XVIII- i XIX-wiecznej Francji zostały uznane za "kanoniczne", czyli godne podziwu i godne naśladowania. W serii powiązanych ze sobą esejów William Weber zwraca szczególną uwagę na sposoby, w jakie taka reputacja mogła się zmieniać w różnych epokach i okolicznościach.
Pierwszy rozdział opisuje, w jaki sposób taki wzrost reputacji nastąpił w przypadku Jeana-Baptiste'a Lully'ego po jego śmierci w 1687 roku, a następnie sto lat później w przypadku oper Christopha-Willibalda Glucka i Niccola Piccinniego. Następnie Beverly Wilcox przedstawia kluczowy rozdział badający, w jaki sposób kanon dzieł sakralnych ewoluował w Concert Spirituel w latach 1725-1790. Kolejne rozdziały szczegółowo opisują powstanie "początkowego kanonu" muzyki Josepha Haydna w latach osiemdziesiątych XVIII wieku; nowy kanon operowy skoncentrowany na dziełach Gioachino Rossiniego i Giacomo Meyerbeera; stuletni repertuar kanoniczny w teatrze Op ra-Comique; oraz, w latach 1860-1914, częste występy koncertowe fragmentów oper Wagnera, czasem wraz z fragmentami oper Meyerbeera.
Weber i Wilcox pokazują, w jaki sposób francuska prasa muzyczna odzwierciedlała gust muzyczny, a także kształtowała go na przestrzeni dwóch stuleci.
William Weber jest emerytowanym profesorem historii na California State University w Long Beach.