Remaking the Presidency: Roosevelt, Taft i Wilson, 1901-1916

Opinie czytelników

Książka zawiera dogłębną analizę prezydentur Theodore'a Roosevelta, Williama Howarda Tafta i Woodrowa Wilsona w epoce postępu. Argumentuje, że ich indywidualne charaktery i doświadczenia, wraz z szerszym kontekstem historycznym, ukształtowały ich prezydentury i ich zdolność do sprawowania władzy pomimo ograniczonych zasobów. Pisanie jest wciągające, szczególnie w przypadku Tafta, a organizacja książki pomaga w zrozumieniu złożonych argumentów.

Doskonałe omówienie prezydentów ery progresywnej, w szczególności Roosevelta i Tafta. Autor przedstawia interesującą analizę tego, jak osobisty charakter wpłynął na władzę polityczną. Książka jest dobrze zorganizowana, dzięki czemu złożone argumenty są łatwe do zrozumienia. Jest to przyjemna lektura, która przyczynia się do głębszego zrozumienia epoki i jej przywódców.

Niektórzy mogą uznać wybór przypadków za niewystarczający do szerokich uogólnień. Książka od czasu do czasu zawiera nieistotne stwierdzenia, które mogą odciągać uwagę od głównego argumentu.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Remaking the Presidency: Roosevelt, Taft, and Wilson, 1901-1916

Zawartość książki:

W okresie amerykańskiej historii naznaczonym prymatem Kongresu, prezydencką biernością i wrogością wobec działań rządowych, Theodore Roosevelt i Woodrow Wilson stali się kultowymi prezydentami dzięki aktywnemu przywództwu. Peri Arnold, czołowa badaczka prezydentów, wykracza poza biografie, aby wyjaśnić, co tak naprawdę odróżniało Roosevelta od jego poprzednika Williama McKinleya, czym Wilson różnił się od swojego następcy Warrena G. Hardinga i jak możemy lepiej zrozumieć zapomnianego Williama Howarda Tafta.

Jest to pierwsze studium porównawcze trzech prezydentów epoki progresywnej, analizujące kontekst, w którym służyli, ewoluującą instytucjonalną rolę prezydentury i cechy osobiste każdego z nich. Arnold wyjaśnia, dlaczego Roosevelt i Wilson pełnili role aktywistów, w jaki sposób zdobyli środki do skutecznego przywództwa w roli, która wcześniej go nie wspierała, oraz w jaki sposób każdy z nich negocjował wzburzone prądy zmieniających się instytucji i polityki z zupełnie innymi wynikami.

Arnold nakreśla amerykańską scenę polityczną na przełomie XX i XXI wieku, charakteryzującą się osłabieniem organizacji partyjnych, wzrostem znaczenia grup interesu i mediów drukowanych oraz rosnącymi żądaniami reform. Pokazuje, w jaki sposób prezydenci ery progresywnej zaznaczyli przejście od XIX-wiecznych mechanizmów kontroli i równowagi do ekspansywnej roli prezydenta w XX wieku, mimo że żądania przywództwa wykonawczego były sprzeczne ze środkami prezydencji do podejmowania niezależnych działań.

Każdy z tych prezydentów stanął przed wyjątkowym wyzwaniem eksperymentowania z nowym potencjałem urzędu w zakresie niezależności politycznej od partii i Kongresu, a Arnold wyjaśnia, w jaki sposób każdy z nich musiał uzasadnić swoje uprawnienia do takich eksperymentów. Pokazuje również, w jaki sposób ich działania znalazły odzwierciedlenie w konkretnych studiach przypadków politycznych: Northern Trust i modernizacja marynarki wojennej pod rządami Roosevelta, reforma taryf celnych i debata Pinchot/Ballinger na temat ochrony przyrody pod rządami Tafta oraz Rezerwa Federalna i Federalna Komisja Handlu pod rządami Wilsona.

Ostatecznie Arnold pokazuje, w jaki sposób ferment tego okresu wpłynął zarówno na prezydenturę, jak i na urzędujących prezydentów oraz jak z kolei wpłynęli oni na postępową politykę. Co ważniejsze, pomaga nam lepiej zrozumieć dwóch prezydentów, którzy nadal inspirują polityków o różnych poglądach i odnosi ich style przywództwa do współczesnego rozwoju prezydentury.