Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka bada interpretację tekstów religijnych, argumentując zarówno przeciwko dosłowności, jak i ścisłemu ateizmowi. Autor opowiada się za metaforycznym rozumieniem historii biblijnych, zachęcając czytelników do poszukiwania głębszych znaczeń zamiast skupiania się na dosłownych wydarzeniach.
Zalety:Książka jest łatwa w czytaniu, interesująca i edukacyjna. Wielu czytelników uważa, że styl pisania autora jest urzekający i docenia świeże spojrzenie na teksty religijne. Kilku recenzentów uznaje książkę za znaczący i istotny wkład w dyskusję na temat religii i znaczenia.
Wady:Niektórzy czytelnicy ostrzegają, że książka może stanowić wyzwanie dla istniejących przekonań i wymagać dojrzałości od czytelnika. Ponadto kilka recenzji wspomina o wyższej cenie książki jako potencjalnej wadzie.
(na podstawie 7 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Religion as Metaphor: Beyond Literal Belief
Zawartość książki:
Historie biblijne są metaforyczne. Setki lat temu mogły być akceptowane jako prawdziwe, ale dziś nie można ich traktować dosłownie. Niektórzy uczniowie szkół religijnych wręcz wzdragają się przed „bajkami” religijnymi, uważając je za kpiny z ich inteligencji. David Tacey argumentuje, że język biblijny nie powinien być odczytywany jako historia i nigdy nie miał być dosłownym opisem. W najlepszym razie jest metaforyczny, ale nie zaprzecza, że historie te mają duchowe znaczenie.
Religia jako metafora argumentuje, że pomimo tego, co mówi nam tradycja, jeśli „wierzymy” w język religijny, tęsknimy za duchowym znaczeniem religii. Tacey argumentuje, że język religijny nie został zaprojektowany jako raport historyczny, ale raczej po to, by rezonować w duszy i kierować nas ku transcendentnym rzeczywistościom. Jego wpływ miał być bliższy poezji niż teologii. Książka wykorzystuje konkretne przykłady, aby przedstawić swoje argumenty: Jezus, Narodziny z Dziewicy, Królestwo Boże, Apokalipsa, Szatan i Zmartwychwstanie.
Tacey pokazuje, że z pomocą współczesnej myśli i psychologii głębi możemy ponownie odczytać historie religijne jako metafory ducha i życia wewnętrznego. Wyjście poza dosłowne myślenie uratuje religię przed nią samą.
