The Relational Dynamics of Enchantment and Sacralization: Changing the Terms of the Religion Versus Secularity Debate
Niniejszy tom ponownie analizuje koncepcje zaczarowania i sakralizacji w świetle perspektyw, które podważają współczesne przekonanie, że człowiek (sam) jest miarą wszystkich rzeczy. Jak argumentował Bruno Latour, walka z przesądami wiązała się z przeniesieniem władzy z Boga / bogów na ludzi, dyskwalifikując w ten sposób sprawczość wszystkich innych obiektów na świecie.
Czy zaczarowanie i sakralizację można rozumieć w inny sposób niż poprzez walkę między wszechmocnymi bogami a wszechmocnymi ludźmi? Czy zaczarowanie może być rozumiane jako obejmujące procesy, w których władza i kontrola nie są dystrybuowane tak wyraźnie i zdecydowanie? Podobnie jak konstruktywiści społeczni, Latour podkreśla, że rzeczy są konstruowane; jednak, podobnie jak wielu innych nowych materialistów, takich jak Jane Bennett, Manuel De Landa i Karen Barad, podkreśla, że ta konstrukcja nie jest wynikiem rzutowania znaczenia na bierny i pozbawiony znaczenia świat, ale kwestią osiągnięć kompozycyjnych, w których zespoły aktorów współkomponują się nawzajem i tworzą ramy, umożliwiają i ograniczają wzajemną sprawczość. Ten ruch uznaje aktywne i powiązane uczestnictwo graczy poza ramami ludzie kontra Bóg (bogowie), które stanowiły podstawę modernistycznego projektu. Zrozumienie zaczarowania i sakralizacji jako konstruowanych kompozycyjnie i relacyjnie nie oznacza tego samego, co rozumienie ich jako konstruowanych wyłącznie przez ludzi.
To, co to oznacza, jest jednym z głównych pytań postawionych w tej książce. Innymi słowy, jeśli zaczarowanie i sakralizacja nie są rozumiane (wyłącznie) w kategoriach projekcji antropocentrycznego znaczenia na nieme obiekty, jakie są obiecujące alternatywne podejścia - stare i nowe - i jakie są ich implikacje dla tego, jak rozumiemy nowoczesność oraz dla metody i teorii w badaniach nad religią?