Oryginalny tytuł:
Reporting World War II
Zawartość książki:
Ten zestaw esejów oferuje nowy wgląd w proces dziennikarski i presję, jakiej doświadczali amerykańscy reporterzy frontowi relacjonujący II wojnę światową. Przesyłanie historii drogą kablową lub kurierską było kosztowne i często wymagało współpracy z zagranicznymi rządami i amerykańskimi siłami zbrojnymi. Początkowo reporterzy z neutralnej Ameryki dokumentowali wczesne zwycięstwa nazistowskich Niemiec i sowiecką inwazję na Finlandię. Nie wszyscy dziennikarze dążyli do obiektywizmu. Podczas relacjonowania wydarzeń z Irlandii Helen Kirkpatrick pozostała zaciekłym krytykiem neutralności tego kraju. Gdy Stany Zjednoczone dołączyły do walki po japońskim ataku na Pearl Harbor, amerykańscy dziennikarze wspierali walkę z mocarstwami Osi, ale ten tom pokaże, że reporterzy, nawet gdy byli członkami sponsorowanej przez armię gazety Stars and Stripes, nie byli zwykłymi szyfrantami oficjalnej linii.
Afroamerykańscy reporterzy Roi Ottley i Ollie Stewart pracowali nad wzmocnieniem morale czarnoskórych żołnierzy i podważali instytucjonalny rasizm endemiczny dla amerykańskiego wysiłku wojennego. Kobiety reporterki z pierwszej linii frontu otrzymują należne im miejsce w tym tomie, badając walkę o przezwyciężenie uprzedzeń związanych z płcią, opisując triumfy Thérèse Mabel Bonney, Iris Carpenter, Lee Carson i Anne Stringer.
Granica między public relations a dziennikarstwem może być cienka, co odzwierciedla utworzenie przez Korpus Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych własnej sieci korespondentów piechoty morskiej, którzy relacjonowali kampanie na wyspach Pacyfiku i publikowali swoje prace w amerykańskich mediach. Pomimo presji cenzury, najlepsi amerykańscy reporterzy dążyli do dokładności w relacjonowaniu faktów, nawet jeśli byli zależni od oficjalnych komunikatów wydawanych przez wojsko. Wielu reporterów wojennych, nawet podczas relacjonowania najważniejszych momentów, starało się przyjąć styl raportowania, który rejestrował doświadczenia przeciętnych żołnierzy. Często kojarzone z Erniem Pylem i Billem Mauldinem, przyjęcie historii o ludziach było jednym z trwałych dziedzictw konfliktu.
Pomimo znaczenia amerykańskich reportaży wojennych w kształtowaniu postrzegania wojny na froncie wewnętrznym, a także w kształtowaniu historycznej narracji konfliktu, niniejsza praca podkreśla, że jest jeszcze wiele do nauczenia się. Czytelnicy zyskają dzięki tej pracy nowe uznanie dla wkładu amerykańskich dziennikarzy w napisanie pierwszej wersji historii globalnej walki z nazistowskimi Niemcami, imperialną Japonią i faszystowskimi Włochami.
