Reiner Schrmann i poetyka polityki

Oryginalny tytuł:

Reiner Schrmann and the Poetics of Politics

Zawartość książki:

Myślenie Reinera Schurmanna jest, jak sam by powiedział, "przywiązane do potwornego miejsca". Pozostaje skupione na i usytuowane pomiędzy naturą i śmiertelnością, ostatecznymi cechami, które warunkują ludzkie życie. Ta książka śledzi kontury myśli Schurmanna w jego magnum opus BROKEN HEGEMONIES, aby odkryć możliwość polityki, która opiera się hegemonicznej tendencji do ustalania zasad, które ustawiają świat i nasze relacje między sobą w brutalnym porządku.

Książka Longa podąża śladami Edypa, który w skrajnym uznaniu swojej skończoności, z pomocą swoich córek w Kolonos, natrafia na możliwość innej polityki. Droga ku tej innej, wspólnie tworzonej, a zatem poetyckiej polityce rozpoczyna się od spotkania z Arystotelesem, myślicielem, którego Schurmann najczęściej czyta jako twórcę hegemonicznej metafizyki, ale którego myślenie ujawnia się jako żywe dla początków w sposób, który otwiera nowe możliwości dla ludzkiej wspólnoty.

Ten powrót do początków prowadzi z kolei do Plotyna, którego Schurmann odczytuje jako oznaczającego zniszczenie starożytnej hegemonii parmenidejskiej zasady Jednego. Wprowadzając innowacyjną i przekonującą lekturę wiersza Rene Chara "Rekin i mewa" Schurmanna w dialog z Plotynem, napotykamy moc symboli do przekształcania rzeczywistości i otwierania nas na nowe konstelacje możliwej społeczności. W Plotynie, gdzie spodziewaliśmy się spotkać koniec, doświadczamy nowego sposobu myślenia o naturalności w kategoriach tego, co w Char pojawia się w języku jako zaślubiny. Obudziwszy się w ten sposób na moc symboli, jesteśmy gotowi doświadczyć, jak u Kanta byt sam w sobie wyraża się jako wielogłosowy w sposób, który ujawnia, jak patologicznie złudna jest próba zastosowania jednogłosowych zasad w wielogłosowym świecie. Otwiera nas to na to, co Schurmann nazywa "nadchodzącą singularyzacją", sformułowaniem, które wskazuje na sposób postępowania w domu, w zniszczonym miejscu między naturą a śmiertelnością. W ten sposób powracamy do Edypa w Kolonie, ale nie tylko do niego. Wskazuje raczej na relację, która pojawia się na pewien czas między Antygoną, Ismeną i Edypem, gdy poruszają się między wygnaniem z Teb a ostatecznym miejscem spoczynku Edypa w pobliżu Aten.

Tutaj, obudzeni mocą poetyckiej polityki, uczestniczymy w trzech symbolicznych momentach dotyku między Edypem a jego córkami, dzięki którym możemy dostrzec coś z nowych możliwości, jakie otwiera przed nami poetycka polityka, jeśli wspólnie osiedlimy się w spustoszonym miejscu, które warunkuje naszą egzystencję.