Reinaldo Arenas, Kaliban i postkolonialny kontrdyskurs

Oryginalny tytuł:

Reinaldo Arenas, Caliban, and Postcolonial Counter-Discourse

Zawartość książki:

Reinaldo Arenas Fuentes (1943-1990) był powieściopisarzem, poetą, dramaturgiem, eseistą i autorem opowiadań uważanym przez wielu za jedną z najbardziej elokwentnych i odważnych postaci literackich swojego pokolenia. Do jego najbardziej znanych dzieł należy seria pięciu powieści znana jako Pentagony (Pentagona): Celestino antes del alba, El palacio de las blanqusimas mofetas, Otra vez el mar, El color del verano o el jardn de las delicias i El as alto. Inne dzieła literackie Arenasa to El central, Voluntad de vivir manifestndose, La vieja Rosa, Arturo, la estrella ms brillante, El mundo alucinante, Adios a mam, Antes que anochezca: una autobiografa i jego jednoaktowe sztuki Persecucin: cinco piezas de teatro experimental. Tematy, które poruszał w swoich tekstach, były sprzeczne z tym, czego Fidel Castro i rewolucyjny reżim oczekiwali od swoich intelektualnych obywateli. Podczas gdy Castro chciał, aby każdy, kto chce być publikowany na wyspie, poddał się ideałom rewolucji i promował je w swoich dziełach, Arenas odmówił, ponieważ wierzył w artystyczną wolność wypowiedzi. Choć w okresie dorastania wspierał rebeliantów walczących z dyktaturą Fulgencio Batisty, zaczął atakować rewolucję, gdy na Kubie rozpoczęły się zinstytucjonalizowane prześladowania homoseksualistów. Badania przeprowadzone na temat Reinaldo Arenasa często koncentrowały się na jego seksualności i sprzeciwie wobec rewolucji.

Setki artykułów dotyczyły konkretnych dzieł literackich lub tematów obecnych w jego pisarstwie, zarówno przy użyciu teorii queer, jak i bardziej tradycyjnej analizy literackiej. Żaden z nich nie skupiał się jednak na pomyśle, że Arenasa można uznać za pisarza postkolonialnego, ponieważ istnieje pytanie, czy to konkretne podejście teoretyczne można zastosować do tego regionu. Badanie relacji między pisarzem takim jak Arenas, który odmówił dostosowania się do idei, że jednostka musi stać się częścią większego kolektywu, a ikonicznym wizerunkiem Kalibana, który został przywłaszczony przez wielu latynoamerykańskich naukowców i aktywistów, jest konieczne, aby zrozumieć warunki, w jakich żyło wiele zmarginalizowanych grup, niezależnie od tego, czy mówimy o Kubie, czy o jakimkolwiek innym kraju Ameryki Łacińskiej. Jest to pierwsze krytyczne studium Reinaldo Arenasa z perspektywy postkolonialnej. Jego celem jest znalezienie podobieństw między Arenasem a wizerunkiem Kalibana, który po raz pierwszy pojawił się w Burzy Williama Szekspira. Koncentruje się na pokazaniu, w jaki sposób zawłaszczenie tego XVII-wiecznego wizerunku tubylca z Nowego Świata może zostać wykorzystane do zrozumienia celów pisarstwa Arenasa: kontrataku na cele reżimu i fałszywe obietnice, które podsycały jego pragnienie stworzenia literackiego kontrdyskursu, który promowałby wolność słowa i potwierdzenie tożsamości odrębnej od tej oczekiwanej przez kubańskie społeczeństwo rewolucyjne.

Postacie Arenasa reprezentują imperialistyczne wpływy na Kubie, które sprzeciwiały się żądaniom reżimu dotyczącym oczekiwanego literackiego wsparcia ich programu: nie tylko dlatego, że jego postacie można interpretować jako formę mimesis traktowania różnych osób na wyspie, ale także dlatego, że przesłania Arenasa sprzeciwiały się ideałom rewolucji. Gdy homoseksualizm został zmarginalizowany, a dyskryminacja homoseksualistów stała się zinstytucjonalizowana, pisarstwo Arenasa przekroczyło oczekiwaną ciszę, graficznie opisując swoje życie, a zwłaszcza seksualne przygody i żarłoczność. Jednocześnie jego pisma odzwierciedlają poszukiwanie własnej tożsamości i autorskiego głosu. Argumenty w tej książce koncentrują się na omówieniu walki Reinaldo Arenasa z cenzurą, skupionej właśnie na przywróceniu jednostki, którą reżim ma nadzieję reedukować. Motywacje autora do interpolowania swojego pisarstwa u podstaw społeczeństwa, które odmawia mu istnienia, można utożsamić z dyskursem postkolonialnym. Książka ta jest interesująca dla takich dziedzin jak studia latynoamerykańskie i studia postkolonialne.