Cardiac Rehabilitation
Era rehabilitacji kardiologicznej w Stanach Zjednoczonych sięga co najmniej trzydziestu lat wstecz, kiedy to Herman Hellerstein w Case Western Reserve, Andy Wallace w Duke i Ken Cooper w Dallas przewidzieli, że kompleksowe podejście do stylu życia w rehabilitacji i profilaktyce pacjentów po incydencie kardiologicznym potencjalnie przyniesie ogromne korzyści dla indywidualnego pacjenta i systemu opieki zdrowotnej. Do tego czasu myśl o intensywnych ćwiczeniach u pacjentów kardiologicznych wkrótce po zdarzeniu była bliska anatemie.
Jeden z nas (WEK) został przedstawiony Hermanowi Hellersteinowi w Cleveland pod koniec lat 60-tych, kiedy jego ojciec szukał u niego opinii medycznej na temat choroby serca. WEK został przedstawiony Andy'emu Wallace'owi w 1979 roku, kiedy ten ostatni rozpoczął multidyscyplinarny, geograficznie regionalny program rehabilitacji kardiologicznej w Duke w oparciu o konsultacje z Hellersteinem i Cooperem. Do tego czasu rehabilitacja kardiologiczna wykraczała poza wizję wyłącznie ćwiczeń i od tego czasu koncepcja rehabilitacji kardiologicznej rozwinęła się w kompleksowy multidyscyplinarny program, który znamy dzisiaj i który staramy się opisać w tym tomie.
Praktyka rehabilitacji kardiologicznej rozwijała się i metamorfozowała w ciągu ostatnich trzydziestu lat równolegle z rozwojem i metamorfozą praktyki medycyny sercowo-naczyniowej. W okresie formowania się rehabilitacji kardiologicznej, korzystanie z oddziałów opieki wieńcowej było w powijakach.
Operacja pomostowania tętnic wieńcowych miała mniej niż dziesięć lat. Pomostowanie LIMA nie zostało jeszcze wynalezione.