Regionalization of Defence Cooperation by Alliance Members. The Case of Nordic Defence Cooperation
Praca seminaryjna z roku 2018 z przedmiotu Polityka - Polityka międzynarodowa - Temat: Studia nad pokojem i konfliktami, bezpieczeństwo, ocena: B, Uniwersytet w Tartu (Instytut Studiów Politycznych Johana Skytte), kurs: SORG. 04.
010: Security Politics, język: Angielski, abstrakt: Niniejszy artykuł stawia pytanie, dlaczego państwa, które są już członkami sojuszy, regionalizują swoją współpracę obronną. Lub, w wybranym przypadku, dlaczego Dania, Finlandia, Islandia, Norwegia i Szwecja współpracują w ramach Nordyckiej Współpracy Obronnej (NORDEFCO), chociaż są członkami NATO, UE lub obu? W zglobalizowanym, współzależnym świecie członkostwo w wielu sojuszach i ramach współpracy nie jest rzadkością. Współpraca w kwestiach obronnych nie jest jedyną, która ma wpływ na bezpieczeństwo, ale obszarem o najbardziej bezpośrednim wpływie.
Biorąc pod uwagę rozbieżne interesy i problemy państw europejskich, takie jak luki w zdolnościach, które stwarzają różne potrzeby i możliwości, można teoretyzować, że regionalizacja współpracy obronnej jest spowodowana niezadowoleniem z tego, jak istniejący sojusz zaspokaja te potrzeby. Głównymi motywacjami podawanymi przez polityków są korzyści ekonomiczne i duża jednorodność nordyckiej społeczności bezpieczeństwa.
Na tej podstawie proponuję dwie hipotezy, z których jedna postrzega postrzeganą potrzebę oszczędzania funduszy jako proporcjonalną do prawdopodobieństwa dążenia do regionalizacji, a druga stawia pilność takiej potrzeby w tym samym pozytywnym związku z regionalizacją współpracy obronnej. Trzecia hipoteza wiąże regionalizację z sojuszami obronnymi, których poszczególne państwa są już częścią, sugerując, że regionalizacja jest sposobem wywierania wpływu na sojusze, których państwo nie jest częścią.
Istnieją badacze, którzy twierdzą, że to, co NORDEFCO zamierza robić, lepiej jest realizować bezpośrednio przez NATO lub UE, ponieważ powielanie działań stanowi realne ryzyko prowadzące do mniej efektywnego wykorzystania zasobów (Petersson, 2010c; Hofmann, 2009) lub ich utraty.