Regencja Tunisu, 1535-1666: Geneza osmańskiej prowincji w Maghrebie

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Regency of Tunis, 1535-1666: Genesis of an Ottoman Province in the Maghreb

Zawartość książki:

Nowa historia osmańskiego Tunisu

Pierwszy osmański podbój Tunisu miał miejsce w 1534 r. pod dowództwem Kheireddine Barbarossy. Jednak dopiero w 1574 r. Osmanowie ostatecznie przejęli kontrolę nad dawną Hafsid Ifriqiya (dzisiejsza Tunezja), zachowując ją aż do francuskiej okupacji Tunezji w 1881 roku. Regencja Tunisu narodziła się w ten sposób jako prowincja cesarska, a osoby pochodzące z całego rozległego terytorium Imperium Osmańskiego osiedliły się tam, szybko tworząc nową elitę poprzez małżeństwa z kobietami z lokalnych znanych rodzin. Niniejsza książka bada pozycję dawnego terytorium Hafsid w świecie osmańskim i rozwój społeczny, który towarzyszył genezie zjednoczonej Regencji Tunisu aż do śmierci Hamoudy Paszy.

Na płaszczyźnie społecznej, kim byli ci Turko-Otomańczycy, którzy byli w stanie zepchnąć królów Hafsid z tronu? Czy byli to szlachetni oficerowie, jak często się o nich wspomina? Źródła malują inny obraz: łotrzyków z odległej Anatolii i jeńców korsarzy z całego Morza Śródziemnego. Ludzie ci rozwijali korsarstwo dla własnego zysku, zagarniając bogactwa kraju dla siebie i monopolizując eksport do Europy.

Le la Blili rewiduje konwencjonalną historiografię osmańskiej Tunezji, powszechnie uważanej przez historyków za autonomiczną prowincję rządzoną przez dominującą klasę Turko-Otomańczyków odciętych od lokalnego społeczeństwa. Autorka pokazuje, że Regencja Tunisu była znacznie mniej autonomiczna, niż twierdzono w literaturze przedmiotu, a poprzez analizę małżeństw tych Turko-Otomańczyków, że byli oni w rzeczywistości dobrze zintegrowani z lokalną ludnością. Czyniąc to, oświetla również miejsce więzi pokrewieństwa w ustanawianiu spadków, dostępie do sfer władzy i samym nabywaniu tytułów szlacheckich.