Refiguring Resurrection: A Biblical and Systematic Eschatology
W Piśmie Świętym wiele osób powstało z martwych przed Jezusem Chrystusem. Podczas gdy kiedyś interpretowano je jako prefiguracje tego kulminacyjnego wydarzenia, seria wyzwań w okresie nowożytnym doprowadziła do odrzucenia relacji o synu wdowy z Nain, Łazarzu i innych jako nieistotnych dla teologii zmartwychwstania. Ponieważ "umarliby ponownie", jak argumentowali uczeni tak różni, jak Karl Barth i N. T. Wright.
W Refiguring Resurrection Steven Edward Harris kwestionuje to stanowisko, opierając się na najnowszej literackiej i teologicznej interpretacji Biblii, a także na głębokich studniach przednowoczesnej egzegezy i teologii, aby pokazać, w jaki sposób samo Pismo Święte postrzega te wydarzenia jako dialektyczne znaki, cienie lub figury zmartwychwstania Chrystusa - i własnej przyszłości ludzkości. Co więcej, Harris rozwija kompleksową eschatologię, w której figuralny charakter tych wcześniejszych zmartwychwstań jest brany pod uwagę przy rozważaniu czterech ostatnich rzeczy: powrotu Chrystusa, ostatecznego zmartwychwstania, sądu ostatecznego i nowego stworzenia. W ten sposób wyłania się eschatologia, która wyznacza nowy kierunek dla teologii w kilku obszarach ostatnich dyskusji: zainaugurowanej eschatologii, figuralnej lektury Pisma Świętego, zagadkowych przypadków dotyczących zmartwychwstania w teologii analitycznej, tego, czy wierzący mogą właściwie powiedzieć, że "idą do nieba", kiedy umierają, oraz debaty między narracyjnymi i apokaliptycznymi interpretacjami apostoła Pawła.
Refiguring Resurrection oferuje solidną, kanonicznie holistyczną "eschatologię figuralną", która nie była broniona od trzech stuleci. Będąc bardziej wiernym Pismu Świętemu, jest to podejście bardziej obiecujące teologicznie niż jakiekolwiek oferowane w epoce nowożytnej, w tym dwudziestowieczne "ponowne odkrycie eschatologii".
