Recepty na wirtuozerię: Postkolonialna walka medycyny chińskiej

Opinie czytelników

Książka oferuje cenny wgląd w tradycyjną medycynę chińską (TCM) i jej kontekst historyczny, łącząc osobiste anegdoty z rygorem akademickim. Została dobrze przyjęta zarówno przez praktyków, jak i studentów, podkreślając autorytet autora i wciągający charakter materiału.

Wartościowy materiał, pouczające, angażujące osobiste anegdoty autora, dobry kontekst historyczny TCM, przyciąga zainteresowanie praktyków i studentów, zwiększa zrozumienie wzajemnych oddziaływań między TCM a medycyną zachodnią.

Nie jest to przewodnik, który może ograniczyć praktyczne zastosowanie dla niektórych czytelników; koncentruje się bardziej na aspektach historycznych i teoretycznych niż na bezpośredniej praktyce.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Prescriptions for Virtuosity: The Postcolonial Struggle of Chinese Medicine

Zawartość książki:

Chociaż medycyna chińska jest uważana za ponadczasową tradycję leczniczą, spotkanie z nowoczesną biomedycyną zagroziło jej istnieniu i doprowadziło do wielu radykalnych zmian. Książka "Recepty na wirtuozerię" opowiada o tym, jak lekarze medycyny chińskiej zareagowali na globalną dominację biomedycyny i opracowali nowe formy wirtuozerii, aby utrzymać swoją praktykę kliniczną we współczesnym chińskim społeczeństwie.

Opierając się na szeroko zakrojonych badaniach etnograficznych i historycznych, książka dokumentuje strategie lekarzy medycyny chińskiej w celu poruszania się po postkolonialnych nierównościach władzy. Lekarze podążali dwoma pozornie sprzecznymi kierunkami działania. Po pierwsze, podkreślali unikalne "chińskie" cechy swojej praktyki, definiując je na tle postrzeganych mocnych stron biomedycyny i tworząc ontologiczny podział między dwoma systemami medycznymi. Te opozycje nieumyślnie zmarginalizowały medycynę chińską, sprawiając, że wydaje się ona odpowiednia do użytku klinicznego tylko wtedy, gdy brakuje rozwiązań biomedycznych. Po drugie, lekarze znaleźli punkty zbieżne, aby ułatwić połączenie tych dwóch praktyk medycznych, tworząc innowacyjne rozwiązania trudnych problemów klinicznych.

Prescriptions for Virtuosity bada, w jaki sposób kondycja postkolonialna może generować nie tylko dominację, ale także hybrydowość. Karchmer pokazuje na przykład, w jaki sposób kliniczna metodologia "rozróżniania wzorców i określania leczenia" bianzheng lunzhi, która jest dziś uznawana za kwintesencję chińskiej medycyny, jest wynalazkiem XX wieku. Poddana instytucjonalnym standaryzacjom praktyki szpitalnej, bianzheng lunzhi może prowadzić do zubożonej formy medycyny. Ale w rękach wirtuozów staje się dynamicznym narzędziem do poruszania się między biomedycyną a medycyną chińską w celu tworzenia innowacyjnych nowych terapii.