Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje odzwierciedlają szereg opinii na temat książki, z których wiele chwali wciągającą narrację i głębię emocjonalną, podczas gdy krytyka często koncentruje się na ciężkich akademickich i feministycznych tematach, które niektórzy czytelnicy uznali za nużące.
Zalety:⬤ Wciągająca i porywająca historia, która wywołuje szereg emocji
⬤ dobrze napisana i łatwa w czytaniu
⬤ oddaje rzeczywiste sytuacje
⬤ wiele szczegółów i badań dotyczących analizy filmu
⬤ sprawia, że czytelnicy chcą dowiedzieć się więcej o tematach.
Wady:⬤ Duży nacisk na teorie feministyczne i gejowskie może zrazić niektórych czytelników
⬤ postrzegana pretensjonalność i zamieszanie w dyskusji akademickiej
⬤ niektórzy czytelnicy uznali interpretacje za powtarzalne i pozbawione oryginalności.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
Zawartość książki:
Filmowa adaptacja gotyckiego romansu Daphne du Maurier „Rebeka” Alfreda Hitchcocka rozpoczyna się, podobnie jak powieść, słynnym zdaniem: „Ostatniej nocy śniło mi się, że znów pojechałam do Manderley”. Patricia White traktuje motyw powrotu jako punkt wyjścia do zbadania historii produkcji i odbioru filmu, opierając się na oryginalnych badaniach archiwalnych, aby odkryć, w jaki sposób „Rebeka” stała się pierwszym owocem współpracy hollywoodzkiego producenta filmowego Davida O.
Selznicka i brytyjskiego reżysera. Selznickiem i brytyjskim reżyserem Alfredem Hitchcockiem, jednocześnie podkreślając kluczową rolę kobiet w produkcji - nie tylko gwiazd Joan Fontaine jako anonimowej drugiej pani de Winter i ponurej postaci pani Danvers, granej przez Judith Anderson, ale także agentki Kay Brown, która przyniosła powieść du Maurier do Selznicka; Joan Harrison, która podzieliła się scenariuszem do filmu i oczywiście samą autorką.
White kontynuuje bogatą analizę tekstową filmu, odnosząc się do statusu filmu i powieści jako romansów gotyckich, w których przepaść między percepcją a rzeczywistością jest stale w grze, i podkreślając queerową erotykę relacji między bohaterką, panią Danvers, a martwą, ale zawsze obecną Rebeką. Jej dyskusja na temat następstw filmu zarówno w klasycznym Hollywood, jak i we współczesnym kinie, od Obywatela Kane'a (1941) po Carol (2015), podkreśla trwały estetyczny i narracyjny wpływ mrocznego arcydzieła Hitchcocka o pamięci i pożądaniu.
