Realism and the Correspondence Theory of Truth
Książka ta jest obroną realizmu w kwestii prawdy. Autor argumentuje, że najbardziej wiarygodną wersją realizmu jest korespondencyjna teoria prawdy, która traktuje myśl jako głównego nosiciela wartości prawdy.
Antyrealiści w kwestii prawdy zdawali się argumentować, że nie można nadać sensu światu "twórców prawdy", który istnieje niezależnie od reprezentacji tego świata. Chociaż może być prawdą, że nie ma Prawdy bez umysłów, nadal potrzebna jest kategoria reprezentacji - niezależny fakt, argumentuje autor, aby służyć jako twórca prawdy.
Przyjmując tę formę realizmu, autor nie chce zaprzeczać kluczowej roli, jaką umysł, poprzez swoje reprezentacje, odgrywa w kształtowaniu rzeczywistości, która istnieje niezależnie od tych reprezentacji. Co więcej, po odróżnieniu realizmu prawdy od różnego rodzaju realizmów metafizycznych, autor sugeruje, że można przyjąć znaczną część antyrealistycznej retoryki w ramach różnych wiarygodnych twierdzeń na temat sposobu, w jaki umysły reprezentują i muszą reprezentować świat.
