Groundnut Response to Moisture Conservation and Sulphur Nutrition
Około 88 procent powierzchni upraw orzeszków ziemnych w Indiach jest obsiewane w sezonie kharif i jest uprawiane w oparciu o deszcz. Woda jest najważniejszym zasobem w produkcji roślinnej, szczególnie w regionach suchych i półsuchych.
Oszczędzanie wody deszczowej jest kluczowym czynnikiem stabilizującym i zwiększającym produkcję orzeszków ziemnych. Praktyki uprawowe, takie jak głęboszowanie i konfiguracja terenu, takie jak szerokie łoże i bruzda, poprawiają infiltrację wody deszczowej, a tym samym pomagają poprawić magazynowanie wilgoci w profilu glebowym dla wzrostu roślin niż tradycyjna metoda płaskiego łoża. Oprócz praktyk ochrony gleby, odżywianie siarką dla upraw oleistych w ogóle, a dla upraw orzeszków ziemnych w szczególności, jest jednym z ważnych warunków wstępnych dla zwiększenia wydajności i jakości orzeszków ziemnych.
Siarka jako składnik odżywczy roślin staje się coraz ważniejsza w rolnictwie na terenach suchych, ponieważ jest głównym składnikiem odżywczym wszystkich roślin oleistych i strączkowych i słusznie nazywana jest „czwartym głównym składnikiem odżywczym”. Jedną z przyczyn niskiej produktywności orzeszków ziemnych na terenach suchych jest niska wilgotność i żyzność gleby, którą można zwiększyć poprzez uprawę roli i odpowiednie zarządzanie składnikami odżywczymi, w szczególności siarką.