Reagowanie na katastrofy i bezpieczeństwo wewnętrzne: Co działa, a co nie

Opinie czytelników

Ogólnie rzecz biorąc, książka otrzymała pozytywne recenzje, a użytkownicy uznali ją za przydatną w kursach zarządzania kryzysowego i reagowania na katastrofy. Użytkownicy nie zgłaszali większych zastrzeżeń, co wskazuje na ogólne zadowolenie z jej treści i wartości.

Przydatna do studiowania zarządzania kryzysowego, doskonała do prac dyplomowych, świetna cena i wysoko oceniana przez użytkowników.

Jeden użytkownik skrytykował FEMA, choć jest to bardziej opinia na temat organizacji niż bezpośrednia krytyka książki.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Disaster Response and Homeland Security: What Works, What Doesn't

Zawartość książki:

Huragan Katrina jest ostatnią z serii poważnych katastrof, które nie były dobrze zarządzane, ale prawdopodobnie nie będzie ostatnią. Zgodnie z większością prognoz, huragany kategorii 4 i 5 będą w przyszłości coraz częstsze i bardziej intensywne ze względu na globalne ocieplenie i/lub naturalne cykle pogodowe.

Ponadto często mówi się, że kolejny atak terrorystyczny na Stany Zjednoczone jest nieunikniony; że jest to kwestia kiedy, a nie czy. Dodajmy do tego strach przed możliwą pandemią ptasiej grypy. W rezultacie Stany Zjednoczone powinny oczekiwać, że reagowanie na katastrofy - na klęski żywiołowe i inne rodzaje katastrof - będzie nadal przedmiotem żywotnej troski amerykańskiej opinii publicznej oraz decydentów i urzędników, którzy zajmują się reagowaniem na katastrofy i pomocą, w tym wojskiem.

Amerykański program pomocy w przypadku katastrof odzwierciedla podstawowy podział odpowiedzialności między władze federalne, stanowe i lokalne, który ogólnie przetrwał próbę czasu. Na poziomie federalnym jedna agencja, FEMA - obecnie w ramach Departamentu Bezpieczeństwa Wewnętrznego - została obarczona odpowiedzialnością za koordynację działań różnych agencji federalnych, które odgrywają rolę w pomocy w przypadku katastrof.

Skuteczne reagowanie na katastrofy wymaga trzech rzeczy: terminowej i skutecznej koordynacji między rządami stanowymi i federalnymi; skutecznej koordynacji między agencjami federalnymi; oraz skutecznej koordynacji między agencjami stanowymi i lokalnymi. Miskel analizuje wpływ niepowodzeń operacyjnych po huraganach Agnes, Hugo, Andrew i Katrina na projekt organizacyjny i zasady działania programu systemu reagowania na katastrofy.

Omawia również wpływ 11 września i ewoluującą rolę wojska, a także identyfikuje reformy, które należy wdrożyć, aby poprawić zdolność narodu do reagowania w przyszłości.