Re-Collection: Sztuka, nowe media i pamięć społeczna

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 6 głosach.

Oryginalny tytuł:

Re-Collection: Art, New Media, and Social Memory

Zawartość książki:

Pierwsza książka poświęcona filozofii i estetyce ochrony zasobów cyfrowych bada wyzwanie, jakie nowe media stanowią dla naszej długoterminowej pamięci społecznej.

W jaki sposób nasza coraz bardziej cyfrowa cywilizacja przetrwa poza naszym życiem? Kasety audio i wideo ulegają rozmagnesowaniu; płyty CD rozwarstwiają się; dzieła sztuki internetowej odsyłają do stron, które już nie istnieją; oprogramowanie Amigi nie działa na komputerach iMac. W Re-collection Richard Rinehart i Jon Ippolito argumentują, że wrażliwość sztuki nowych mediów ilustruje większy kryzys pamięci społecznej. Opisują oni zmienne podejście do ratowania nowych mediów, podzielone między producentów i konsumentów, którzy mogą wybrać odpowiednie strategie dla każdego zagrożonego dzieła.

Sztuka nowych mediów stawia nowe dylematy w zakresie ochrony i konserwacji. Biorąc pod uwagę efemeryczność ich mediów, sztuka oprogramowania, sztuka instalacji i gry interaktywne mogą zmierzać w kierunku przestarzałości i zapomnienia. Rinehart i Ippolito, profesjonaliści w dziedzinie muzealnictwa, badają ochronę sztuki nowych mediów zarówno z praktycznego, jak i teoretycznego punktu widzenia, oferując konkretne przykłady, od Nam June Paik po Danger Mouse. Badają trzy zagrożenia dla kreatywności XXI wieku: technologię, ponieważ wiele nowych mediów zależy od szybko zmieniającego się oprogramowania lub sprzętu; instytucje, które mogą polegać na metodach konserwacji opracowanych dla starszych mediów; oraz prawo, które komplikuje dostęp z ograniczeniami własności intelektualnej, takimi jak prawa autorskie i licencje. Technologia, instytucje i prawo mogą być jednak sprzymierzeńcami, a nie wrogami efemerycznych artefaktów i ich ochrony. Podejście oparte na zmiennych mediach, które proponują Rinehart i Ippolito, stawia pytanie, w jakim stopniu dzieła, które mają zostać zachowane, mogą być niezależne od mediów, przekładalne na nowe media, gdy ich oryginalne formaty są przestarzałe.