Amazonian Indigenous Cultures in Art and Anthropological Exhibitions
Książka omawia reprezentację rdzennych kultur Amazonii na wystawach czasowych odbywających się w latach 80. i 2010 r. poprzez analizę wybranych studiów przypadków tych wystaw, które odbyły się w głównych instytucjach w Europie, Ameryce Południowej i Stanach Zjednoczonych, w tym w British Museum, Musée du Quai Branly, Centre George Pompidou, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku, Biennale w São Paulo i Muzeum Sztuki w São Paulo. Opierając się na szeroko zakrojonych badaniach archiwalnych, książka jest bogato ilustrowana i prezentuje szereg nigdy wcześniej niepublikowanych dokumentacji wystaw.
Książka przyjmuje za punkt wyjścia teoretyczne dyskusje, które pojawiły się w latach 80. XX wieku, stymulując rozwój pojęć "dekolonizacji" lub "indygenizacji" muzeum, a także praktyk współpracy między muzeami a społecznościami tubylczymi. Czterdzieści lat po rozpoczęciu tych debat, książka proponuje krytyczne spojrzenie na to, jak dyskusje te wpłynęły na praktyki wystawiennicze w kolejnych dekadach, skupiając się w szczególności na tym, jak "główne" instytucje (muzea etnograficzne, muzea sztuki i biennale sztuki) zareagowały na te debaty.
Wyniki badań sugerują, że praktyka nie nadąża za teorią i że większość "dużych" instytucji lub muzeów w Europie i Stanach Zjednoczonych nadal tylko w niewielkim stopniu angażuje rdzenną ludność Amazonii w organizację wystaw. Książka rozwija koncepcję "pomniejszego kuratorstwa" jako strategii mającej na celu zwiększenie dostępu rdzennej ludności do zbiorów historycznych przechowywanych przez duże instytucje oraz ułatwienie rozwoju projektów kulturalnych z wykorzystaniem tych zbiorów w sposób, który jest kulturowo, historycznie i politycznie skuteczny. Książka ma interdyscyplinarny zasięg, wnosząc wkład w dziedziny antropologii wizualnej, studiów kuratorskich, studiów muzealnych i historii wystawiennictwa oraz obejmując obszar geograficzny, który był pomijany w tych dziedzinach.
