Race and Crisis
Gdy Unia Europejska pozornie przechodziła od kryzysu finansowego do kryzysu imigracyjnego w 2015 r. i później, dyskursy rasowe zdawały się zbierać w różnych państwach członkowskich.
W niektórych przypadkach wiązały się one z dobrze znanymi esencjalistycznymi konstrukcjami; w innych były one ostrożnie przełamywane przez obawy o bezpieczeństwo, integralność narodową i kulturową, dystrybucję zasobów publicznych i zatrudnienia itp. W związku z tymi obawami pojawiły się nowe sojusze polityczne, a organizacje o ugruntowanej pozycji odpowiednio zmieniły swoje programy. Reżimy graniczne państw członkowskich UE stawały się coraz bardziej napięte, zarówno pod względem ich codziennych operacji, jak i pod względem bacznej uwagi i głośnych debat, które przyciągały.
W większości przypadków wewnętrzne i zewnętrzne granice UE zaostrzyły się, a spójność ponadnarodowej unii coraz częściej wydawała się być na skraju rozpadu. Rzeczywiście, bardzo realne pęknięcia otworzyły się wraz z ruchami secesjonistycznymi i referendami. Na każdym etapie tych wstrząsów znaczenie rasy było powtarzane na różne sposoby, a czasem z nieskrywaną bezpośredniością.
Niniejszy tom bada ten punkt zwrotny około 2015 r. oraz związane z nim konstrukcje rasy i kryzysu, w określonych kontekstach i z różnych perspektyw dyscyplinarnych. Wprowadzenie zawiera przegląd tego momentu, koncentrując się na wzroście popularności eurosceptycznych nacjonalistycznych partii politycznych i ich sukcesie wyborczym.
Kolejne rozdziały poświęcone są zarządzaniu i reprezentacji imigrantów przekraczających Morze Śródziemne, reżimom granicznym w Czechach, narracjom, które zbiegły się w Brexicie, zamieszkom w Anglii, antagonistycznym ruchom ludowym w Szwecji, rasizacji w zarządzaniu kryzysowym we Włoszech, postrzeganiu migrantów w Grecji oraz temu, jak rasa może być ustrukturyzowana i kwestionowana przez pedagogikę klasową. Książka ta została pierwotnie opublikowana jako numer specjalny Ethnic and Racial Studies.
