Rare Birds: Niezwykła opowieść o petrelu bermudzkim i człowieku, który przywrócił go do życia po wyginięciu

Opinie czytelników

W „Rare Birds” Elizabeth Gehrman opowiada inspirującą historię Davida Wingate'a i kaczki bermudzkiej, ptaka, który prawie wyginął, szczegółowo opisując ekologiczną dynamikę Bermudów i związane z nią znaczące wysiłki na rzecz ochrony przyrody. Książka łączy osobiste anegdoty, wgląd w środowisko i historyczny kontekst ochrony dzikiej przyrody, tworząc fascynującą i emocjonalną narrację.

Książka jest dobrze napisana i zawiera wciągające opisy Bermudów i ich ekosystemów. Zapewnia głęboko wciągającą relację z pracy Davida Wingate'a na rzecz ochrony przyrody, łącząc pouczający kontekst historyczny z osobistymi historiami. Wielu czytelników uważa ją za inspirującą i poruszającą, doceniając przystępną naukę i zawiłe relacje między gatunkami i ich środowiskiem. Książka spodoba się osobom zainteresowanym ochroną przyrody i samymi Bermudami.

W książce brakuje zdjęć petrela bermudzkiego i związanych z nim postaci historycznych, co zdaniem niektórych czytelników wpływa negatywnie na ogólne wrażenia z lektury. Chociaż styl pisania jest chwalony, początkowe sekcje mogą wydawać się niektórym zbyt poetyckie. Pojawiają się również głosy, że książka powinna zawierać więcej informacji naukowych na temat Cahow, co sugeruje chęć głębszego poznania samego gatunku.

(na podstawie 18 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Rare Birds: The Extraordinary Tale of the Bermuda Petrel and the Man Who Brought It Back from Extinction

Zawartość książki:

Inspirująca historia Davida Wingate'a, żywej legendy wśród ptasiarzy, który przywrócił petrel bermudzki do życia po domniemanym wyginięciu.

Rare Birds to opowieść o obsesji, nadziei, walce o odkupienie wbrew niesamowitym przeciwnościom losu. To historia o tym, jak David Wingate z Bermudów zmienił świat - a przynajmniej jego mały kawałek - pomimo wielu głosów, które mówiły mu, że jest szalony, próbując tego dokonać.

Ta niewielka wyspa na środku północnego Atlantyku była niegdyś miejscem lęgowym dla milionów petreli bermudzkich. Te wdzięczne i akrobatyczne ptaki, znane również jako krowy, latają niemal bez przerwy przez większość swojego życia, pijąc wodę morską i śpiąc na skrzydłach. Ale wkrótce po przybyciu tu ludzi, ponad trzy wieki temu, krowy zniknęły, zjedzone przez pierwszych osadników tego kraju.

Następnie, na początku XX wieku, zaczęły pojawiać się kuszące wskazówki dotyczące dalszego istnienia krów. W 1951 r. amerykański ornitolog i przyrodnik z Bermudów podjęli ostatnią próbę odnalezienia ptaków, które wydawały się niewiele więcej niż legendą, zabierając ze sobą nastoletniego Wingate'a - już znanego ptasiarza - na przejażdżkę. Kiedy oszołomieni naukowcy wyciągnęli mrugającego, potulnego kaczora z głębi skalistego klifu, trafił on na pierwsze strony gazet na całym świecie - i powiedział Wingate'owi, po co został stworzony na tej ziemi.

Zaczynając od zaledwie siedmiu par gniazdujących ptaków, Wingate poświęcił swoje życie, aby dać cahowom szansę, której potrzebowały w swojej wielowiekowej walce o przetrwanie - walcząc z huraganami, inwazyjnymi gatunkami, DDT, amerykańskim wojskiem i osobistymi tragediami po drodze.

Zajęło to sześć dekad obsesyjnego poświęcenia, ale cahow, wciąż jeden z najrzadszych ptaków morskich, osiągnął granicę stu par i kontynuuje zapierającą dech w piersiach wspinaczkę w kierunku ponownego zaludnienia. Wingate był świadkiem spełnienia swojego marzenia, gdy ptaki powróciły do Nonsuch, siedliska na wyspie, które ręcznie przywrócił im roślina po roślinie w oczekiwaniu na ten dzień. Jego pasja do reanimacji tego "gatunku Łazarza" uczyniła go ikoną wśród ptasiarzy, a jego historia jest inspirującą celebracją odporności natury, siły wytrwałości i wartości podążania własną drogą.