Raport na temat krajów najsłabiej rozwiniętych 2020: Możliwości produkcyjne na nową dekadę

Oryginalny tytuł:

The Least Developed Countries Report 2020: Productive Capacities for the New Decade

Zawartość książki:

Kraje najsłabiej rozwinięte zostały jak dotąd oszczędzone przez najgorsze skutki kryzysu zdrowotnego, jednak skutki COVID-19 odbiły się na ich gospodarkach, grożąc cofnięciem postępów w kierunku zrównoważonego rozwoju, pogłębieniem utrwalonych nierówności i prawdopodobnie prowadząc do długoterminowych szkód. Trwający kryzys ponownie uwypuklił kluczową rolę zdolności produkcyjnych dla odporności na wstrząsy, a także dla trwałej i sprzyjającej włączeniu społecznemu odbudowy i zrównoważonego rozwoju.

Rozszerzenie i pełne wykorzystanie potencjału produkcyjnego krajów najsłabiej rozwiniętych pozostaje kluczowym elementem poprawy ich struktury gospodarczej, zniwelowania różnic rozwojowych w stosunku do innych krajów (nie tylko rozwiniętych, ale także rozwijających się) oraz zapobieżenia dalszym rozbieżnościom. W ostatnich latach tylko kilka krajów najsłabiej rozwiniętych odnotowało trwały postęp, dzięki skutecznemu zwiększeniu zdolności produkcyjnych i przesunięciu znacznych zasobów w kierunku działalności o wyższej produktywności. Z kolei większość krajów najsłabiej rozwiniętych albo rozwijała się w coraz wolniejszym tempie, albo nawet pozostawała w tyle.

W krajach najsłabiej rozwiniętych absorpcja zaawansowanych technologii jest nadal w powijakach i utrudnia ją szereg czynników, od długotrwałych luk infrastrukturalnych po niedobory umiejętności i względy polityczne. Odważna, skoordynowana polityka mająca na celu wzmocnienie zdolności produkcyjnych krajów najsłabiej rozwiniętych jest tak samo niezbędna jak zawsze i powinna stanowić kluczowy filar każdej strategii zrównoważonego ożywienia i rozwoju.

Poza polityką antycykliczną mającą na celu złagodzenie skutków kryzysu, wymaga to: (i) impulsu inwestycyjnego w celu uzupełnienia długotrwałych luk infrastrukturalnych i wsparcia szerszego tworzenia miejsc pracy; (ii) przyszłościowych ram polityki w zakresie nauki, technologii i innowacji w celu podniesienia poziomu umiejętności zgodnie z potrzebami rynku; (iii) odważnej polityki przemysłowej i sektorowej w celu promowania krajowej wartości dodanej i pogłębienia powiązań produkcyjnych. Społeczność międzynarodowa powinna odegrać swoją rolę, wspierając wysiłki LDC odpowiednimi zasobami finansowymi, odpowiednią przestrzenią polityczną i skuteczniejszymi międzynarodowymi środkami wsparcia, zwłaszcza w obszarze transferu technologii.