Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 5 głosach.
Self-Inflicted Wound Allied Defeat in Crete, May 1941
Błędy przywódcze w obronie Krety były kluczowymi czynnikami przyczyniającymi się do porażki aliantów na wyspie w maju 1941 roku. Na wczesnych etapach II wojny światowej Niemcy wydawali się nie do powstrzymania. Niedoświadczone siły alianckie były chętne do walki, ale panowało przekonanie, że Niemcy są zbyt potężni. Porażka stała się przesądzona. Obrona za wszelką cenę nie wydawała się już opłacalna. Wycofanie się i ewakuacja wydawały się niemal powszechne w strategii aliantów. Wielka Brytania i Niemcy już na początku wojny zdały sobie sprawę ze strategicznego znaczenia Krety dla prowadzenia operacji wojskowych na Morzu Śródziemnym. Operacyjnie Brytyjczycy utrzymywali przewagę morską na Morzu Śródziemnym, podczas gdy niemiecka Luftwaffe rządziła w przestworzach. Alianci rozpoczęli obronę Krety w listopadzie 1940 roku. Jednak dowództwo na Bliskim Wschodzie włożyło niewiele wysiłku w obronę wyspy i co miesiąc zmieniało dowódców sił na Krecie. Aliancki wywiad odkrył szczegóły niemieckiego planu inwazji na Kretę. W ramach ostatniej deski ratunku, siły ewakuowane z Grecji zostały wysłane na Kretę w celu wzmocnienia obrony. Dzięki temu łączna liczba alianckich obrońców wzrosła do 42 500, aby odeprzeć atak wroga szacowany na 5000 ludzi. Niemiecki plan okupacji Krety, Operacja MERCURY, zakładał przeprowadzenie największej jak dotąd operacji powietrznodesantowej z użyciem szybowców i elitarnych spadochroniarzy Hitlera.
Plan zakładał udział 22 000 ludzi i 1280 samolotów przeciwko błędnie oszacowanej sile wroga wynoszącej 5000 ludzi. Sukces tego planu opierał się na zaskoczeniu i zabezpieczeniu przez spadochroniarzy jednego z trzech lotnisk na wyspie, dzięki czemu można było przerzucić posiłki. Niechętny dowódca sił na Krecie nadał ton porażkom podległych dowódców. Inwazja rozpoczęła się rankiem 20 maja 1941 roku. Niemcy ponieśli ciężkie straty. Pod koniec pierwszego dnia walk brakowało im amunicji, a alianci utrzymali kontrolę nad lotniskami. Jednak dowódca batalionu broniącego lotniska w Maleme, pozbawiony łączności i świadomości sytuacyjnej, nie był świadomy sukcesu swojej jednostki i tej nocy omyłkowo nakazał jej wycofanie się z lotniska. Rano Niemcy zajęli lotnisko, a na miejsce przybyły posiłki. Alianci przeprowadzili atak w nocy 21 maja, aby odbić lotnisko, ale słabe dowodzenie aliantów na poziomie brygady i dywizji doprowadziło do porażki. W rezultacie Niemcy byli w stanie zmasować siły bojowe na wyspie i pokonać aliantów. Obrońcy mieli przewagę liczebną nad atakującymi prawie 2 do 1, znali plan inwazji i odpowiednio przygotowali swoją obronę. Według wszelkich rachunków, alianci powinni byli pokonać Niemców i w rzeczywistości byli tego całkiem bliscy. Jednak błędy w dowodzeniu aliantów dały Niemcom możliwości, które zostały szybko wykorzystane.
W rezultacie udało im się pokonać aliantów w ciągu 12 dni. Za klęskę aliantów na Krecie odpowiedzialna była porażka alianckiego dowództwa, a nie przytłaczająca niemiecka siła bojowa.