Soviet Religious Policy in Estonia and Latvia: Playing Harmony in the Singing Revolution
Sowiecka polityka religijna w Estonii i na Łotwie rozważa wpływ zachodniej kultury religijnej na sowiecką politykę religijną.
Podczas gdy Rosja była krajem w przeważającej mierze prawosławnym, kraje bałtyckie zaanektowane po II wojnie światowej, takie jak Estonia i Łotwa, posiadały kościoły luterańskie i katolickie jako religię państwową. Robert Goeckel bada, w jaki sposób sowiecka polityka religijna uwzględniała różne tradycje i w jakim stopniu kościoły te odzwierciedlały świadomość nacjonalistyczną lub oferowały możliwość obalenia sowieckich ideałów.
Goeckel rozważa, jaką siłę negocjacyjną mogły mieć te organizacje z państwem radzieckim i śledzi różnice w polityce między Moskwą a lokalnymi biurokracjami. Opierając się na szeroko zakrojonych badaniach oficjalnych archiwów radzieckich, z których część nie jest już dostępna dla naukowców, Goeckel zapewnia fascynujący wgląd w relacje między centralną polityką polityczną a reakcjami kościoła na te zmieniające się polityki w ZSRR. Goeckel argumentuje, że narodowe pokrewieństwo kulturowe z chrześcijaństwem pozostało znaczące pomimo gwałtownie spadających wskaźników przynależności religijnej.
Stawia tezę, że to pokrewieństwo pomogło zapewnić rozproszoną podstawę dla ostatecznego wyzwania rzuconego ZSRR. Śpiewająca rewolucja przywróciła niepodległość Estonii i Łotwie, a chociaż kościoły katolicki i luterański mogły nie odegrać centralnej roli w tej odbudowie, Goeckel pokazuje, jak mimo to odegrały harmonię.
