Radość rzucania palenia

Opinie czytelników

Recenzje książki odzwierciedlają mieszankę uznania i krytyki. Z jednej strony czytelnicy chwalą humor, wiarygodność i szczery portret macierzyństwa i zdrowia psychicznego. Z drugiej strony, niektórzy uważają, że główna bohaterka jest irytująca, a historie są czasami rozłączne lub tylko lekko zabawne.

Błyskotliwy i zabawny, wiarygodny bohater, szczery obraz macierzyństwa i zmagań ze zdrowiem psychicznym, atrakcyjny wizualnie z uroczymi historiami o dzieciach.

Główna bohaterka jest przez niektórych uważana za irytującą, historie są czasami oderwane od siebie, a niektórzy czytelnicy uważają je raczej za lekko zabawne niż wciągające.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Joy of Quitting

Zawartość książki:

Od wybryków maluchów po wizyty u lekarza, Keiler Roberts tchnie humor i życie w ulotną teraźniejszość.

Keiler Roberts potwierdza swój status jednej z najlepszych autobiograficznych rysowniczek pracujących obecnie dzięki The Joy of Quitting, dziełu obejmującemu 8 lat przezabawnych momentów z życia autorki, wydobytych z uniwersalności. Obejmuje ona jej szalone wychowanie dzieci, niewypały w miejscu pracy i frustrujące doświadczenia z systemem medycznym.

W jednym z pasków autorka i jej córka Xia mają swędzącą skórę głowy. Roberts prosi męża, aby sprawdził jej włosy, a wszystko, co dostaje, to pobieżna uwaga, że widzi tylko kilka robaków „. W innym, Xia dokładnie opisuje swoją kupę o dziwnym kształcie. Następnie widzimy Xię siedzącą przy stole śniadaniowym i mówiącą rodzinie, że niedawno nauczyła się słowa „uciążliwość” i wszyscy zgadzają się, że to dobre słowo, które powinna znać. W miarę jak Xia dorasta z malucha do dużego dziecka, rodzina ewoluuje, a jej dynamika zmienia się w subtelny sposób, zmiany, które w prawdziwym życiu mijają zbyt nagle, uchwycone na zawsze dzięki przenikliwemu humorowi Robertsa.

The Joy of Quitting to magnum opus komedii domowej Roberts, podkreślające, jak kontynuuje ona pracę w ramach bogatej tradycji komiksów autobiograficznych. Roberts raz po raz pokazuje nam, że najbardziej znaczące momenty lub gesty często nie mają żadnego znaczenia.