Radio Free Boston: Powstanie i upadek WBCN

Opinie czytelników

Książka Cartera Alana o WBCN to kronika powstania i upadku legendarnej bostońskiej stacji radiowej, pełna osobistych anegdot, historycznych spostrzeżeń i nostalgicznego spojrzenia wstecz na czasy, gdy radio odgrywało kluczową rolę w kulturze muzycznej. Odnosi się ona szczególnie do tych, którzy słuchali stacji w czasach jej świetności, od późnych lat 60. do 2009 roku, uchwycając wyjątkową atmosferę i społeczność, którą wspierała.

Książka jest dobrze napisana, wciągająca i wypełniona bogatymi osobistymi anegdotami i kontekstem historycznym. Przemawia zarówno do długoletnich fanów BCN, jak i tych zainteresowanych historią rockowego radia. Czytelnicy doceniają dogłębność badań, wartość nostalgiczną i zdolność do przywoływania wspomnień o tętniącej życiem scenie muzycznej. Opisywana jest jako doskonałe spojrzenie od wewnątrz i kompleksowa narracja, która honoruje DJ-ów i społeczność otaczającą WBCN.

Niektórzy czytelnicy zauważyli drobne nieścisłości, takie jak błędna pisownia nazw zespołów, i uważali, że niektóre ważne szczegóły zostały pominięte, prawdopodobnie w celu ochrony poszczególnych osób. Ponadto książka może mieć ograniczoną atrakcyjność dla czytelników, którzy nie są zaznajomieni z WBCN lub bostońską sceną radiową, ponieważ niektóre odniesienia kulturowe mogą nie współgrać z nimi.

(na podstawie 75 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Radio Free Boston: The Rise and Fall of WBCN

Zawartość książki:

Nadając hymn Cream "I Feel Free", WBCN wszedł na antenę w marcu 1968 roku jako eksperyment w swobodnym rocku w raczkującym paśmie radiowym FM. Swoją ostatnią piosenkę, "Shine On You Crazy Diamond" Pink Floyd, wyemitowało w sierpniu 2009 roku.

W międzyczasie WBCN stało się muzycznym, kulturalnym i politycznym głosem młodych ludzi z Bostonu i Nowej Anglii, podtrzymując tętniącą życiem lokalną scenę muzyczną, która zapoczątkowała takich artystów jak J. Geils Band, Aerosmith, James Taylor, Boston, the Cars i Dropkick Murphys, a także utorowała drogę Bruce'owi Springsteenowi, Tomowi Petty'emu, U2 i wielu innym.

Po drodze, WBCN było zarówno pionierem, jak i zdefiniowało radio progresywnego rocka, dominujący format dla pokolenia słuchaczy. Znakomicie opowiedziana przez Cartera Alana - i zawierająca głosy osób związanych ze stacją i artystów, których kochali - Radio Free Boston to historia miasta wolności artystycznej, muzyki, polityki i tożsamości oraz sił kulturowych, technologicznych i finansowych, które zabiły radio rockowe.