Ocena:
Książka zapewnia kompleksowe i dobrze zbadane spojrzenie na rozwój brytyjskiego systemu obrony powietrznej, szczególnie w okresie poprzedzającym Bitwę o Anglię. Obejmuje nie tylko postęp technologiczny w dziedzinie radarów, ale także zagłębia się w aspekty polityczne i operacyjne. Niektórzy czytelnicy uznali jednak, że styl jest zbyt gadatliwy i skrytykowali nacisk na kwestie osobiste i polityczne nad szczegółami technicznymi.
Zalety:⬤ Dobrze zbadana, kompleksowa analiza
⬤ oferuje zrównoważone spojrzenie na aspekty historyczne, polityczne, technologiczne i ludzkie
⬤ wypełnia lukę w literaturze dotyczącej rozwoju radaru i obrony powietrznej
⬤ polecana zarówno dla czytelników technicznych, jak i nietechnicznych
⬤ szczegółowe badanie interakcji biurokratycznych i niepowodzeń operacyjnych.
Zbyt gawędziarski styl, zbytnie skupienie się na sprawach osobistych i politycznych, a nie na szczegółach technicznych, niektórzy czytelnicy uznali to za rozczarowujące z powodu braku nowych informacji; włączenie nadmiernej liczby cytatów było irytujące dla niektórych.
(na podstawie 19 opinii czytelników)
Radar: Britain's Shield and the Defeat of the Luftwaffe
Indywidualna odwaga i umiejętności pilotów Bitwy o Anglię oraz walory bojowe ich samolotów poszłyby na marne, gdyby nie były one częścią wysoce złożonego i wyrafinowanego systemu obrony powietrznej opartego na radarze. Opracowanie tego systemu w ciągu zaledwie pięciu lat jest jednym z najbardziej niezwykłych osiągnięć naukowych i technologicznych XX wieku.
Stworzenie obrony radarowej było przez lata nieco pomijane. Wiele badań nad radarem koncentrowało się na rozwoju technologii, a niewiele uwagi poświęcono stworzeniu znacznie większego systemu integracji radaru z obroną powietrzną kraju. Niniejsza praca łączy rozwój radaru z kwestiami dyplomatycznymi i polityką powietrzną tamtego okresu.
David Zimmerman pokazuje, jak niewielka grupa naukowców, inżynierów, lotników i polityków dokonała tego technologicznego cudu. Ponownie ocenia również rolę Churchilla, pokazując, że jego wpływ był częściej niż nieproduktywny dla rozwoju skutecznej obrony powietrznej.
