Queer Economic Dissonance and Victorian Literature
W XIX-wiecznej Wielkiej Brytanii słowo queer było kojarzone nie tylko z pożądaniem osób tej samej płci, ale także z nieregularnymi formami powiązań finansowych i zaufania. Queer Economic Dissonance and Victorian Literature koncentruje się na tym zapomnianym aspekcie queer poprzez odzyskanie alternatywnej narracji ekonomicznej okresu wiktoriańskiego: ekonomicznego nadmiaru, marnotrawstwa, długu i mobilności w dół.
Opierając się na spostrzeżeniach z intersekcjonalnej teorii queer i ekonomicznej krytyki literackiej, a także na wnikliwej lekturze dzieł Charlesa Dickensa, Charlotte Bront, Mary Seacole, George'a Eliota i Oscara Wilde'a, Meg Dobbins argumentuje, że ekscentryczne postacie ekonomiczne, takie jak czarni przedsiębiorcy, bezdzietne wdowy i dobroczyńcy z klasy robotniczej, reprezentują miejsca queerowości - formy ekonomicznego pożądania, tożsamości, strategii lub relacji, które stają się miejscami tarcia w rozwijających się społecznych i instytucjonalnych normach dziewiętnastowiecznego kapitalizmu. Dobbins argumentuje, że wiktoriańscy autorzy dokumentują codzienne zmagania ekonomiczne tych, którzy zostali odsunięci na bok, pozostawieni samym sobie i fundamentalnie przekształceni przez nowoczesny kapitalizm.
Zamiast odrzucać kapitalistyczną ideologię, autorzy ci queerują normy społeczno-ekonomiczne, rzucając światło na prowokacyjne sposoby, w jakie wiktoriańscy pisarze uczynili kapitalizm znośnym, a nawet przyjemnym. W ten sposób Queer Economic Dissonance reartykułuje związek między erotycznymi i ekonomicznymi formami dysonansu w społeczeństwie kapitalistycznym.